.jpg)
Angora turecka – jest to rasa kota , która trafiła do Europy Zachodniej poprzez USA w drugiej połowie XX wieku , wcześniej rasa znana była w Turcji .
Pochodzenie angory nie zostało do końca wyjaśnione . Koty takie znano w Turcji już w zamierzchłych czasach i traktowano jak dachowce . Jest to bowiem rasa naturalna , powstała bez ingerencji człowieka .
Turecka angora nazwę swoją zawdzięcza stolicy kraju – Ankarze , w starożytności zwanej Angorą .
Przez długi czas nie podlegał żadnym zabiegom hodowlanym, stanowi naturalną rasę o orientalnie wysmukłej budowie ciała, którego fenotyp jeszcze nie jest zdominowany przez obce domieszki.
Angora jest średniej wielkości kotem o długiej sylwetce i delikatnej budowie z typem futra pół-długowłosym , na szyi posiada charakterystyczny kołnierz .
Ciało tureckiego kota angorskiego jest wąskie i długie z wysmukłymi, długimi kończynami nadaje mu wyraz niedbałej elegancji. Nieco dłuższe od przednich tylne kończyny sprawiają wrażenie, że zwierzę jest stale gotowe do ruchu, a klasyczna orientalna głowa, równomiernie klinowatego kształtu, wzmaga jeszcze to wrażenie witalności i aktywności.
Długi - i prosty nos musi być zharmonizowany z linią profilu głowy, nie może mieć "stopu".
Uszy - są duże, blisko siebie ustawione, na końcu zaokrąglone, a u nasady szerokie. Pożądane są pęczki włosów w uszach.
Pełne wyrazu oczy - w kształcie migdałów, o orientalnym ukośnym ustawieniu, mogą mieć dowolny kolor. Jedynie koty tureckie van muszą mieć oczy bursztynowe .
.jpg)
Długi, dobrze owłosiony ogon musi harmonizować z wyglądem całego ciała. Idealny ogon, przygięty do przodu, powinien sięgać do barku. Nie traci on swej puszystości nawet w cieplejszych miesiącach, kiedy futro wydaje się krótkie. Futro średniej długości prawie nie ma podszycia, tylko na szyi, piersi i tylnych kończynach jest dłuższe. Ślady kołnierza na szyi i lekkie "portki" na tylnych kończynach są typowymi cechami rasy. Delikatna i jedwabista struktura futra powoduje, że lśni ono nawet podczas ruchu.
Brak podszycia i jedwabistość struktury okrywy włosowej sprawiają, że turecki kot angorski jest wyjątkowo łatwy w pielęgnowaniu; prawie nie trzeba go czesać ani szczotkować. Sam wykonuje niezbędne zabiegi pielęgnacyjne.
Tureckie angory lubią towarzystwo, są zdecydowane. Koty te są głośne, zwłaszcza, gdy domagają się pieszczot. Lubią ruch przez co muszą mieć zapewnioną swobodę ruchów.
To kot, który zna swoją wartość i nie da sobie w kaszę dmuchać. Ale wszystko można mu wybaczyć, bo to stworzenie urocze. To domowy, a właściwie dachowy arystokrata, bo przez wiele lat w swoich rodziny stronach uważany był za zwykłego dachowca. Nie mogło trwać to w nieskończoność. W dzisiejszej Turcji kot jest chroniony i uważany za narodowy skarb
.jpg)
Angora turecka – jest to rasa kota , która trafiła do Europy Zachodniej poprzez USA w drugiej połowie XX wieku , wcześniej rasa znana była w Turcji .
Pochodzenie angory nie zostało do końca wyjaśnione . Koty takie znano w Turcji już w zamierzchłych czasach i traktowano jak dachowce . Jest to bowiem rasa naturalna , powstała bez ingerencji człowieka .
Turecka angora nazwę swoją zawdzięcza stolicy kraju – Ankarze , w starożytności zwanej Angorą .
Przez długi czas nie podlegał żadnym zabiegom hodowlanym, stanowi naturalną rasę o orientalnie wysmukłej budowie ciała, którego fenotyp jeszcze nie jest zdominowany przez obce domieszki.
Angora jest średniej wielkości kotem o długiej sylwetce i delikatnej budowie z typem futra pół-długowłosym , na szyi posiada charakterystyczny kołnierz .
Ciało tureckiego kota angorskiego jest wąskie i długie z wysmukłymi, długimi kończynami nadaje mu wyraz niedbałej elegancji. Nieco dłuższe od przednich tylne kończyny sprawiają wrażenie, że zwierzę jest stale gotowe do ruchu, a klasyczna orientalna głowa, równomiernie klinowatego kształtu, wzmaga jeszcze to wrażenie witalności i aktywności. Długi - i prosty nos musi być zharmonizowany z linią profilu głowy, nie może mieć "stopu". Uszy - są duże, blisko siebie ustawione, na końcu zaokrąglone, a u nasady szerokie. Pożądane są pęczki włosów w uszach.
Pełne wyrazu oczy - w kształcie migdałów, o orientalnym ukośnym ustawieniu, mogą mieć dowolny kolor. Jedynie koty tureckie van muszą mieć oczy bursztynowe .
.jpg)
Długi, dobrze owłosiony ogon musi harmonizować z wyglądem całego ciała. Idealny ogon, przygięty do przodu, powinien sięgać do barku. Nie traci on swej puszystości nawet w cieplejszych miesiącach, kiedy futro wydaje się krótkie. Futro średniej długości prawie nie ma podszycia, tylko na szyi, piersi i tylnych kończynach jest dłuższe. Ślady kołnierza na szyi i lekkie "portki" na tylnych kończynach są typowymi cechami rasy. Delikatna i jedwabista struktura futra powoduje, że lśni ono nawet podczas ruchu.
Brak podszycia i jedwabistość struktury okrywy włosowej sprawiają, że turecki kot angorski jest wyjątkowo łatwy w pielęgnowaniu; prawie nie trzeba go czesać ani szczotkować. Sam wykonuje niezbędne zabiegi pielęgnacyjne.
Tureckie angory lubią towarzystwo, są zdecydowane. Koty te są głośne, zwłaszcza, gdy domagają się pieszczot. Lubią ruch przez co muszą mieć zapewnioną swobodę ruchów.
To kot, który zna swoją wartość i nie da sobie w kaszę dmuchać. Ale wszystko można mu wybaczyć, bo to stworzenie urocze. To domowy, a właściwie dachowy arystokrata, bo przez wiele lat w swoich rodziny stronach uważany był za zwykłego dachowca. Nie mogło trwać to w nieskończoność. W dzisiejszej Turcji kot jest chroniony i uważany za narodowy skarb
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz