czwartek, 16 maja 2013
Sokoke
Kot Sokoke (kot leśny sokoke) wywodzi z Afryki Wschodniej , gdzie zamieszkuje lasy deszczowe Kenii . Niewiele wiadomo o jego przodkach i jego pochodzeniu .
Udokumentowane pochodzenie tej rasy rozpoczyna się od 1978. Początek rasie dały trzy kocięta znalezione przez panią Jeni Slater na jej plantacji orzechów kokosowych . Skojarzone z czarnym kotem domowym dały początek kotom Sokoke hodowanym w niewielu domach w Europie . Pozyskiwanie nowych egzemplarzy ze środowiska naturalnego jest prawie niemożliwe ze względu na opiekę plemion i czczenie kota jako bóstwa .
Do Europy rasa dotarła w połowie lat 80. Dzisiaj hodowana jest głównie w krajach Skandynawii . Nazwą rasy pochodzi od kenijskiej prowincji Sokoke - miejsca pochodzenia rasy . W Ameryce rasa ta prawie nie jest znana i uznawana przez organizacje hodowlane .
Po raz pierwszy zostały pokazane w 1984 roku w Kopenhadze . W 1990 pani Gloria Moeldrup sprowadziła jeszcze trzy sztuki . W roku 1992 zostało przedstawionych sędziom FIFe 19 kotów Sokoke w pięciu pokoleniach . Rasa została uznana w 1993. W roku 1997 było ich około 20 w Danii , jeden we Włoszech i trzy w Holandii .
Sokoke są kotami - średniej wielkości o długich i dobrze umięśnionych łapkach , przy czym tylne są nieco dłuższe od przednich . Głowę - ma trójkątną , lekko spłaszczoną z szerokim prostym nosem . Zaokrąglone na końcach uszy - są średniej wielkości i posiadają pędzelki włosów . Szeroko rozstawione duże oczy - o kształcie migdałów są w kolorach od bursztynowego do zielonego . Sierść - jest bardzo krótka , błyszcząca , ściśle przylegająca , w zasadzie bez podszycia we wszystkich odcieniach z czarnym pręgowaniem . Są porównywane do ocelotów .
Koty tej rasy są przyjacielskie , szukające kontaktu z człowiekiem . Miauczą po cichu , ale często i chętnie . Ciekawostką dla tej rasy jest charakterystyczny dla psowatych zorganizowany sposób polowania z podziałem na role oraz dzielenie się upolowaną zdobyczą . Są kotami , które mają charakter psa . Przypisywane im psie cechy wyrażają się najbardziej w przywiązaniu do właściciela . Jak podają właściciele potrafią polować gromadnie porozumiewając się cichym miauczeniem . Niektórzy przypisują im również polowania z podziałem na role w czasie ataku .
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz