Według łegendy jest on oryginalną rasą kota południowo-wschodnioazjatyckiego , którego w obecnej postaci spotkać można na ulicach Singapuru . Od tego miasta pochodzi nazwa rasy .
„Singapura” oznacza w języku malajskim „Miasto Lwa”.
Za rok powstania rasy uznaje się 1975 , kiedy Tommy Meadow zabrał ze sobą 3 kocięta z Singapuru do Stanów Zjednoczonych .
Eksperci od kotów abisyńskich , dr Brigitte Leonhardt i Harald Fuchs , którzy odbyli wiele podróży studyjnych na Daleki Wschód , nie mieli okazji zobaczyć ani jednego dziko żyjącego kota tego typu . W końcu tajemnicę odkrył nowozelandzki genetyk i hodowca kotów Terry Lomax . Koty singapurskie powstały podczas programu hodowlanego z kotami burmańskimi i abisyńskimi , przy niewątpliwym udziale kotów syjamskich tabby , które wniosły do rasy element srebrzystości .
Singapurczyk jest kotem raczej małym i żywotnym , pod względem fenotypu podobnym do burmańczyka.
Ciało - ma średnich rozmiarów, mocne i muskularne, z lekko wypukłym grzbietem .
Kończyny - są średniej długości; ciało ma kształt prostokąta. Z tym kształtem harmonizuje także dobrze rozwinięta klatka piersiowa.
Łapy - są małe, owalne, nie zwracające uwagi;
ogon - o właściwych proporcjach, z tępym końcem.
Głowa - osadzona na mocnym, krępym karku jest zaokrąglona, z płaskim pyszczkiem, dodatkowo uwydatnionym przez zagłębienie poduszeczek z wąsami.
Podbródek - jest dobrze rozwinięty,
nos - niezbyt długi, z lekkim zagłębieniem u nasady.
Uszy - są duże, u nasady otwarte, a ich wypukłość powoduje, że wyglądają na jeszcze większe.
OczyN w kształcie migdałów typowo skośnie ustawione.
Dopuszczalna kolorystyka oczy - w kolorze zielonym, brązowym jak orzech laskowy, a także w odcieniu złocistym.
Futro Singapurczyka jest bardzo delikatne i jedwabiste, nie może być napuszone z powodu nadmiaru podszycia. Ma delikatny połysk i przylega do ciała. do Cechą charakterystyczną są pasemka, których na każdym włosie musi być co najmniej dwa. Podszycie jest w jasnym odcieniu barwy kości słoniowej, nasada prawie biała.
Czubki włosów są czarnobrązowe, co wywołuje typowy efekt srebrzystości: z daleka kot wygląda jak zanurzony w płynnym srebrze. Dopiero z bliska rozpoznaje się czarne cieniowanie na jasnym futrze. Na czole i wzdłuż kręgosłupa pasemka na włosach są intensywniej zabarwione, w wyniku czego powstaje wzdłuż kręgosłupa typowa pręga grzbietowa, ciągnąca się od nasady szyi do nasady ogona.
.jpg)
Jeżeli chodzi o temperament, to Koty Singapurskie są zwierzętami niezwykle żywotnymi i pełnymi energii. Uwielbiają biegać i skakać po drzewach. Bardzo łatwo przywiązują się do ludzi.
Od swoich właścicieli wymagają przede wszystkim dużo atencji i ciepła, podobnie zresztą jak od innych towarzyszy zabawy (zarówno kotów, jak i psów). Charakteryzuje je to, co można nazwać dobrze rozwiniętą kocią inteligencją emocjonalną. Z łatwością przyzwyczaja się do nowych warunków mieszkaniowych czy w ogóle zmiany otoczenia. Singapura na zmiany reaguje ze spokojem.
Jest to kot nieskomplikowany, który nie lubi obarczać swoich właścicieli swoimi humorami i minorowymi nastrojami. O wiele bardziej ceni sobie ciepło domowego zacisza, znane mu osoby i miejsca, w których czuje się bezpieczny. Z dziećmi bawi się bardzo aktywnie i jest pełen temperamentu, a z osobami starszymi uwielbia spędzać czas wylegując się na ich kolanach.
Według łegendy jest on oryginalną rasą kota południowo-wschodnioazjatyckiego , którego w obecnej postaci spotkać można na ulicach Singapuru . Od tego miasta pochodzi nazwa rasy .
„Singapura” oznacza w języku malajskim „Miasto Lwa”.
Za rok powstania rasy uznaje się 1975 , kiedy Tommy Meadow zabrał ze sobą 3 kocięta z Singapuru do Stanów Zjednoczonych .
Eksperci od kotów abisyńskich , dr Brigitte Leonhardt i Harald Fuchs , którzy odbyli wiele podróży studyjnych na Daleki Wschód , nie mieli okazji zobaczyć ani jednego dziko żyjącego kota tego typu . W końcu tajemnicę odkrył nowozelandzki genetyk i hodowca kotów Terry Lomax . Koty singapurskie powstały podczas programu hodowlanego z kotami burmańskimi i abisyńskimi , przy niewątpliwym udziale kotów syjamskich tabby , które wniosły do rasy element srebrzystości .
Singapurczyk jest kotem raczej małym i żywotnym , pod względem fenotypu podobnym do burmańczyka. Ciało - ma średnich rozmiarów, mocne i muskularne, z lekko wypukłym grzbietem . Kończyny - są średniej długości; ciało ma kształt prostokąta. Z tym kształtem harmonizuje także dobrze rozwinięta klatka piersiowa. Łapy - są małe, owalne, nie zwracające uwagi; ogon - o właściwych proporcjach, z tępym końcem. Głowa - osadzona na mocnym, krępym karku jest zaokrąglona, z płaskim pyszczkiem, dodatkowo uwydatnionym przez zagłębienie poduszeczek z wąsami. Podbródek - jest dobrze rozwinięty, nos - niezbyt długi, z lekkim zagłębieniem u nasady.
Uszy - są duże, u nasady otwarte, a ich wypukłość powoduje, że wyglądają na jeszcze większe. OczyN w kształcie migdałów typowo skośnie ustawione. Dopuszczalna kolorystyka oczy - w kolorze zielonym, brązowym jak orzech laskowy, a także w odcieniu złocistym.
Futro Singapurczyka jest bardzo delikatne i jedwabiste, nie może być napuszone z powodu nadmiaru podszycia. Ma delikatny połysk i przylega do ciała. do Cechą charakterystyczną są pasemka, których na każdym włosie musi być co najmniej dwa. Podszycie jest w jasnym odcieniu barwy kości słoniowej, nasada prawie biała.
Czubki włosów są czarnobrązowe, co wywołuje typowy efekt srebrzystości: z daleka kot wygląda jak zanurzony w płynnym srebrze. Dopiero z bliska rozpoznaje się czarne cieniowanie na jasnym futrze. Na czole i wzdłuż kręgosłupa pasemka na włosach są intensywniej zabarwione, w wyniku czego powstaje wzdłuż kręgosłupa typowa pręga grzbietowa, ciągnąca się od nasady szyi do nasady ogona.
.jpg)
Jeżeli chodzi o temperament, to Koty Singapurskie są zwierzętami niezwykle żywotnymi i pełnymi energii. Uwielbiają biegać i skakać po drzewach. Bardzo łatwo przywiązują się do ludzi.
Od swoich właścicieli wymagają przede wszystkim dużo atencji i ciepła, podobnie zresztą jak od innych towarzyszy zabawy (zarówno kotów, jak i psów). Charakteryzuje je to, co można nazwać dobrze rozwiniętą kocią inteligencją emocjonalną. Z łatwością przyzwyczaja się do nowych warunków mieszkaniowych czy w ogóle zmiany otoczenia. Singapura na zmiany reaguje ze spokojem.
Jest to kot nieskomplikowany, który nie lubi obarczać swoich właścicieli swoimi humorami i minorowymi nastrojami. O wiele bardziej ceni sobie ciepło domowego zacisza, znane mu osoby i miejsca, w których czuje się bezpieczny. Z dziećmi bawi się bardzo aktywnie i jest pełen temperamentu, a z osobami starszymi uwielbia spędzać czas wylegując się na ich kolanach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz