Kot RagaMuffin

Słowo ragamuffin oznacza po angielsku 'obdarciuch'. Dokładnie nie wiadomo, dlaczego twórczyni rasy, Anna Baker, właśnie tak nazwała swoje koty, niewykluczone, że chodziło o napuszone i wiecznie zmierzwione futerko tych sympatycznych zwierząt. Rasa ragamuffin jest stosunkowo młoda. Została zarejestrowana w 1994 r., po tym jak hodowczyni Anna Baker zrezygnowała z wyłączności na rozmnażanie i sprzedawanie stworzonych przez siebie kotów. Pierwszy kot ragamuffin przyszedł na świat w latach 60. ze związku kotki rasy ragdoll z nierasowym kocurem. Kocięta były bardzo podobne do ragdolli, jednak posiadały swoje unikalne cechy . Ragmuffin to kot sporych rozmiarów o wadze 4,5 -9 kg. Ma zwartą budowa ciała, wydłużony tułów, rozbudowaną klatkę piersiową, silne barki i krótką szyję. Głowa duża z zaokrąglonymi na końcach uszami i oczami w kształcie orzechów włoskich. Okrywa włosowa ragamuffinów jest nieco krótsza od futerka ragdolli - jedwabista, w dotyku przypominającą futerko królika, dłuższa na szyi, brzuchu, tylnych nogach i wokół pyszczka . Ragamuffiny odziedziczyły wiele cech charakteru po ragdollach. Sa typowymi pieszczochami, uwielbiającymi siedzieć na kolanach lub zwisać jak szmaciana lalka z objęć swojego opiekuna. Szybko przywiązują się do swoich właścicieli i domagają się dużej ilości pieszczot i zabawy. Ponieważ źle znoszą samotność, polecane są raczej osobom spędzającym dużo czasu w domu i nie mającym zbyt wielu zajęć. Świetnie czują się w towarzystwie dzieci, prawie nigdy nie przejawiają agresywnych zachowań, uwielbiają być głaskane i noszone na rękach. Trudno jest je wyprowadzić z równowagi. Wymagają jednak dużo uwagi .