.jpg)
Rasa pochodzi ze Sri Lanki, czyli z wyspy Cejlon. Istnieje kilka teorii na temat jej pochodzenia. Jedna mówi, że kot cejloński jest rasą naturalną, a inna, że powstał w wyniku krzyżowania się różnych ras kotów, głównie kotów singapurskich. Cejlończyk został odkryty w 1984 r. przez mediolańskiego weterynarza Paolo Pellegattę i oficjalnie sprowadzony do Włoch . Kot szybko zyskał miłośników. W listopadzie 1889 r. organizacja felinologiczna FIFe uznała go za przedstawiciela nowej rasy .
Kot od małych do średnich rozmiarów o muskularnej, krępej sylwetce. Szkielet delikatny, nogi cienkie w stosunku do reszty ciała, tylne łapy dłuższe od przednich. Klatka piersiowa wypukła i szeroka, ogon krótki, gruby u nasady. Na głowie znajdują się wielkie kości policzkowe i policzki, mały nos i wysoko osadzone, dość duże uszy. Czoło i czaszka płaskie. Oczy migdałowe, mogą być żółte albo zielone. Ich wielki rozmiar oraz szerokie rozstawienie nadaje kotu rozmarzony wyraz twarzy .
Charakter :
Cejlończyki są delikatnymi, miłymi kotami o zrównoważonym charakterze. Pełne gracji i elegancji. Towarzyskie, bardzo oddane człowiekowi, łatwo akceptują obecność innych zwierząt. Lubią wspinaczki, zatem wysoki drapak to rzecz niezbędna .
.jpg)
Wygląd :
Cejlończyk jest typowym kotem agouti, z włosami mającymi po kilka prążków, z typowymi dla tych odmian oznakami tabby na głowie, kończynach, szyi i ogonie. Dzikie umaszczenie futra oraz wyraz twarzy pozwalają domyślać się pokrewieństwa z abisyńczykami, a być może również kotami burmskimi.
Futro jedwabiste, krótkie, z małą ilością podszycia. Kolory zasadnicze kotów cejlońskich są mniej w więcej takie same jak kotów abisyńskich. Kolory prążków na włosach sa we wszystkich odcieniach czarnego, poprzez niebieski, rudy i kremowy: możliwe są także odpowiednie odmiany szylkretowe, które sporadycznie zostały już wyhodowane. Kolor zasadniczy futra waha się tutaj od intensywnego odcienia złocistego przez jaśniejsze barwy piaskowe aż do matowego beżu u odmiany niebieskiej. Na bokach, grzbiecie, ogonie i górnych częściach kończyn występują ciemniejsze prążki typu agui. Na brzuchu są one jaśniejsze. Tam też pojawiają się cętki. Górna strona ciała jest ciemniejsza, spód ma szarobiały kolor. Jedną z cech rozpoznawczych rasy jest charakterystyczny wzór na szyi przypominający naszyjnik .
Są to koty : od małych do średnich rozmiarów o muskularnej, krępej sylwetce. Szkielet delikatny, nogi cienkie w stosunku do reszty ciała, tylne łapy dłuższe od przednich. Klatka piersiowa wypukła i szeroka, ogon krótki, gruby u nasady. Na głowie znajdują się wielkie kości policzkowe i policzki, mały nos i wysoko osadzone, dość duże uszy. Czoło i czaszka płaskie. Oczy migdałowe, mogą być żółte albo zielone. Ich wielki rozmiar oraz szerokie rozstawienie nadaje kotu rozmarzony wyraz twarzy.
Pielęgnacja : Jest łatwa - podobnie jak inne rasy kotów krótkowłosych wystarcza szczotkowanie raz w tygodniu .
.jpg)
Rasa pochodzi ze Sri Lanki, czyli z wyspy Cejlon. Istnieje kilka teorii na temat jej pochodzenia. Jedna mówi, że kot cejloński jest rasą naturalną, a inna, że powstał w wyniku krzyżowania się różnych ras kotów, głównie kotów singapurskich. Cejlończyk został odkryty w 1984 r. przez mediolańskiego weterynarza Paolo Pellegattę i oficjalnie sprowadzony do Włoch . Kot szybko zyskał miłośników. W listopadzie 1889 r. organizacja felinologiczna FIFe uznała go za przedstawiciela nowej rasy .
Kot od małych do średnich rozmiarów o muskularnej, krępej sylwetce. Szkielet delikatny, nogi cienkie w stosunku do reszty ciała, tylne łapy dłuższe od przednich. Klatka piersiowa wypukła i szeroka, ogon krótki, gruby u nasady. Na głowie znajdują się wielkie kości policzkowe i policzki, mały nos i wysoko osadzone, dość duże uszy. Czoło i czaszka płaskie. Oczy migdałowe, mogą być żółte albo zielone. Ich wielki rozmiar oraz szerokie rozstawienie nadaje kotu rozmarzony wyraz twarzy .
Charakter :
Cejlończyki są delikatnymi, miłymi kotami o zrównoważonym charakterze. Pełne gracji i elegancji. Towarzyskie, bardzo oddane człowiekowi, łatwo akceptują obecność innych zwierząt. Lubią wspinaczki, zatem wysoki drapak to rzecz niezbędna .
.jpg)
Wygląd :
Cejlończyk jest typowym kotem agouti, z włosami mającymi po kilka prążków, z typowymi dla tych odmian oznakami tabby na głowie, kończynach, szyi i ogonie. Dzikie umaszczenie futra oraz wyraz twarzy pozwalają domyślać się pokrewieństwa z abisyńczykami, a być może również kotami burmskimi.
Futro jedwabiste, krótkie, z małą ilością podszycia. Kolory zasadnicze kotów cejlońskich są mniej w więcej takie same jak kotów abisyńskich. Kolory prążków na włosach sa we wszystkich odcieniach czarnego, poprzez niebieski, rudy i kremowy: możliwe są także odpowiednie odmiany szylkretowe, które sporadycznie zostały już wyhodowane. Kolor zasadniczy futra waha się tutaj od intensywnego odcienia złocistego przez jaśniejsze barwy piaskowe aż do matowego beżu u odmiany niebieskiej. Na bokach, grzbiecie, ogonie i górnych częściach kończyn występują ciemniejsze prążki typu agui. Na brzuchu są one jaśniejsze. Tam też pojawiają się cętki. Górna strona ciała jest ciemniejsza, spód ma szarobiały kolor. Jedną z cech rozpoznawczych rasy jest charakterystyczny wzór na szyi przypominający naszyjnik .
Są to koty : od małych do średnich rozmiarów o muskularnej, krępej sylwetce. Szkielet delikatny, nogi cienkie w stosunku do reszty ciała, tylne łapy dłuższe od przednich. Klatka piersiowa wypukła i szeroka, ogon krótki, gruby u nasady. Na głowie znajdują się wielkie kości policzkowe i policzki, mały nos i wysoko osadzone, dość duże uszy. Czoło i czaszka płaskie. Oczy migdałowe, mogą być żółte albo zielone. Ich wielki rozmiar oraz szerokie rozstawienie nadaje kotu rozmarzony wyraz twarzy.
Pielęgnacja : Jest łatwa - podobnie jak inne rasy kotów krótkowłosych wystarcza szczotkowanie raz w tygodniu .
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz