Kot Ragdoll

Ragdolle zostały wyhodowane w latach 60 . ubiegłego wieku w Kalifornii . Odkrywczynią i właścicielką pierwszych kotów tej rasy jest Ann Baker – kalifornijska hodowczyni kotów perskich z miejscowości Riverside . Za protoplastkę rasy uważa się półdziką , długowłosą , białą kotkę o imieniu Josephine , która wyglądem przypominała angorę . Kotkę tę uratowano po tym , jak została potrącona przez samochód , i udało się ją całkowicie oswoić . Josephine została skrzyżowana z kotem birmańskim , a następnie była krzyżowana z innymi rasami . Twierdzono , że uszczerbek na zdrowiu wywołany wypadkiem spowodował , że kocięta były nadmiernie bezwładne i nie odczuwały bólu , jednak jest to tylko legenda . Dziś powszechnie uznaje się, iż ragdolle są rasą wywodzącą się z skrzyżowania kotów birmańskich , perskich oraz burmańskich . Wygląd: Wzorzec dopuszcza sześć ubarwień sierści: seal , niebieski , czekoladowy , lila , cream i red w trzech odmianach: kolorpoint , mitted oraz dwukolorowy . Ragdolla można zaliczyć do dużych kotów o grubych kościach . Jego głowa jest średniej wielkości , w kształcie trójkąta . Oczy przeważnie niebieskie , owalne i szerokie , natomiast uszy skierowane ku przodowi . Ogon jest gęsty i puszysty . Ragdolle są klasycznymi kotami z oznakami , łączącymi białe futro ze skłonnością do ciemniejszych oznak na głowie , uszach , kończynach i ogonie . Ragdolle , w przeciwieństwie do innych ras z oznakami , hoduje się w trzech różnych odmianach wzoru ubarwienia futra . Wszystkim odmianom stawia się takie same wymagania dotyczące budowy głowy , reszty ciała , wyglądu oczu i właściwości futra . Ciało ragdolla powinno być duże , długie i muskularne . U kota dorosłego tylne kończyny wyglądają trochę przyciężko , niekiedy nawet ociężale , co przez długi czas było powodem opinii , że ragdolle mają trudności z chodzeniem . Przyczyną ociężałości są znacznie dłuższe tylne kończyny niż przednie , co powoduje typowy dla ragdolli chód . U starszych okazów typowy jest także rzucający się w oczy duży brzuch , który jednak nie powoduje obniżenia ocen . Kocury tej rasy są trochę większe od kotek i , podobnie jak u innych ras kotów długowłosych , są w pełni wyrośnięte dopiero w wieku 3 lat . Futro jest od średnio długiego do długiego , przy czym coraz bardziej na popularności zyskuje futro dłuższe . Na brzuchu , piersi i szyi okrywa włosowa jest dłuższa , jednak kołnierz na szyi nie jest tak wydatny , jak u innych porównywalnych ras . Samo futro jest gęste , z miękkim podszyciem . Włosy są jedwabiste i nadają futru charakterystyczny połysk , którego nie można pomylić z innym . Charakter: są bardzo spokojne , o zrównoważonym temperamencie i przyjaźnie nastawione do człowieka , szukają z nim kontaktu i chętnie pozwalają się nosić na rękach. Ragdolle , mimo sporych rozmiarów , zupełnie się odprężają , nawet jeśli się je nosi nieprawidłowo . Nigdy nie są natrętne; szukają kontaktu z innymi kotami . Akceptuje towarzystwo innych kotów . Powstało wiele mitów na ich temat . Wbrew panującemu stereotypowi ragdolle nie są wytrzymałe na ból i odczuwają go tak jak inne koty , chociaż ich cierpliwość wobec niedelikatnego traktowania może powodować takie wrażenie .