Rasa ta powstała zupełnie przypadkowo, przez mutacje w miotach kotów syjamskich. Pierwsze hodowlane okazy nazywano "kotami syjamskimi długowłosymi".
Ich elegancka sylwetka i sposób poruszania się przypominały tancerzy z wyspy Bali, nazwane zostały balinese.
Już przed drugą wojną światową trafiały się w miotach kotów syjamskich hodowanych w Ameryce kocięta z dłuższym, jedwabistym futrem. Hodowcy niechętnie godzili się z tym faktem, bo mógł on podważać czystość rasy "błękitnokrwistych" syjamów. Do dzisiaj nie wyjaśniono, skąd się wziął w hodowli gen odpowiedzialny za długie włosy, skoro zatajono istnienie takich osobników w obawie, że hodowle mogłyby mieć trudności z rejestracją.
Kiedy już się zdecydowano w latach 50. na systematyczną hodowlę tych kotów, to w krótkim czasie doceniono ogromne zalety tej długowłosej odmiany kota syjamskiego i po jej oficjalnym uznaniu we wczesnych latach 70. nadano rasie dźwięczną nazwę pochodzącą od wyspy Bali.
Koty balijskie mają wszystkie zasadnicze cechy takie same jak ich bezpośredni krewniacy - koty syjamskie. Są niezwykle zwinne w ruchu i pełne temperamentu. Ich "rozmowność" jest niezrównana. Kot balijski w ferworze zabawy głośno manifestuje swoją radość. Towarzyskie koty balijskie, skazane na bliski kontakt z ludźmi, potrzebują codziennej porcji głaskania i uwielbiają, gdy się do nich przemawia i domagają się pieszczot.
.jpg)
Wygląd :
To kot średniej wielkości, szczupły, elegancki, o orientalnej urodzie i lekko wydłużonej sylwetce;
waży od 2,5 do 5 kg.
Ma średniej wielkości klinowatą głowę, proporcjonalną w stosunku do tułowia.
Nos jest długi, prosty, bez załamania, stanowi przedłużenie linii lekko wypukłego czoła. Policzki płaskie, podbródek i szczęki silne.
Uszy są duże, spiczaste, szerokie u podstawy, nisko osadzone, porośnięte wewnątrz włosem.
Oczy średniej wielkości, nieco skośnie ustawione, w kształcie migdałów, ciemnoniebieskie.
Tułów jest średniej wielkości, długi, smukły i dobrze umięśniony. Barki nie powinny być szersze od bioder. Kończyny proporcjonalne do ciała, długie i muskularne - tylne nieco dłuższe od przednich. Stopy małe i owalne, z delikatnym owłosieniem między palcami.
Ogon bardzo długi, cienki, zwężający się i spiczasto zakończony.
Szata jest delikatna i jedwabista, bez podszerstka, nie tak obfita jak u innych ras półdługowłosych. Krótka na głowie i kończynach, dłuższa na bokach tułowia i brzuchu, na ogonie tworzy pióropusz.
Kot balijski ma umaszczenie typu syjamskiego z kolorowymi oznaczeniami na głowie, uszach, kończynach i ogonie. Muszą mieć jednolity odcień i kontrastować z barwą tułowia. Lekkie cieniowanie na bokach ciała jest dozwolone.
Znaczenia w kolorze ciemnobrązowym, niebieskim, czekoladowym, liliowym, rudym, kremowym, szylkretowym we wszystkich podstawowych kolorach, pręgowanym we wszystkich podstawowych kolorach. Występuje też maść biała, tzw. foreign white z nieujawnionymi dziedzicznymi skłonnościami do oznak.
Charakter :
Kot balijski ma duży temperament, jest zwinny, wesoły i energiczny. To urodzony akrobata - uwielbia się wspinać, dlatego chętnie skorzysta ze specjalnego kociego słupka. Jest ruchliwy i potrzebuje sporo miejsca do zabawy i ćwiczeń. Można wychodzić z nim na spacery, jeśli nauczy się chodzić na smyczy. Ciekawski i wszędobylski, uwielbia być w centrum zainteresowania. Mocno przywiązuje się do domowników, ale największym uczuciem obdarza zwykle tylko jedną osobę. Jest wymagający i trzeba poświęcić mu dużo uwagi. Ma donośny głos i potrafi upominać się o codzienną porcję pieszczot, czy ulubiony smakołyk. Nie jest jednak pod tym względem tak zaborczy jak kot syjamski. Bardzo inteligentny, potrafi nauczyć się wielu sztuczek, pod warunkiem, że sprawia mu to przyjemność. Nie lubi zostawać sam przez dłuższy czas - znudzony potrafi być psotny. Najlepiej czuje się w towarzystwie swojego pana albo innego kota; dogada się również z psem.
.jpg)
Pielęgnacja :
Szata balijczyka jest pozbawiona podszerstka, dlatego nie ma skłonności do kołtunienia. Wystarczy wyczesać ją raz na kilka dni, aby usunąć martwy włos. Aby zapobiec zaleganiu sierści w kocich jelitach, można podawać pasty odkłaczające albo specjalne karmy. Raz na jakiś czas trzeba sprawdzać uszy i przycinać pazury.
Należy dbać o prawidłową wagę. Codzienne gry i aktywne zabawy oraz prawidłowo zestawione kocie pożywienie uchronią kota przed nadwagą jak również przed nadmierną chudością.
Kiedy już się zdecydowano w latach 50. na systematyczną hodowlę tych kotów, to w krótkim czasie doceniono ogromne zalety tej długowłosej odmiany kota syjamskiego i po jej oficjalnym uznaniu we wczesnych latach 70. nadano rasie dźwięczną nazwę pochodzącą od wyspy Bali.
Koty balijskie mają wszystkie zasadnicze cechy takie same jak ich bezpośredni krewniacy - koty syjamskie. Są niezwykle zwinne w ruchu i pełne temperamentu. Ich "rozmowność" jest niezrównana. Kot balijski w ferworze zabawy głośno manifestuje swoją radość. Towarzyskie koty balijskie, skazane na bliski kontakt z ludźmi, potrzebują codziennej porcji głaskania i uwielbiają, gdy się do nich przemawia i domagają się pieszczot.
.jpg)
Wygląd :
To kot średniej wielkości, szczupły, elegancki, o orientalnej urodzie i lekko wydłużonej sylwetce; waży od 2,5 do 5 kg.
Ma średniej wielkości klinowatą głowę, proporcjonalną w stosunku do tułowia. Nos jest długi, prosty, bez załamania, stanowi przedłużenie linii lekko wypukłego czoła. Policzki płaskie, podbródek i szczęki silne. Uszy są duże, spiczaste, szerokie u podstawy, nisko osadzone, porośnięte wewnątrz włosem. Oczy średniej wielkości, nieco skośnie ustawione, w kształcie migdałów, ciemnoniebieskie.
Tułów jest średniej wielkości, długi, smukły i dobrze umięśniony. Barki nie powinny być szersze od bioder. Kończyny proporcjonalne do ciała, długie i muskularne - tylne nieco dłuższe od przednich. Stopy małe i owalne, z delikatnym owłosieniem między palcami. Ogon bardzo długi, cienki, zwężający się i spiczasto zakończony.
Szata jest delikatna i jedwabista, bez podszerstka, nie tak obfita jak u innych ras półdługowłosych. Krótka na głowie i kończynach, dłuższa na bokach tułowia i brzuchu, na ogonie tworzy pióropusz.
Kot balijski ma umaszczenie typu syjamskiego z kolorowymi oznaczeniami na głowie, uszach, kończynach i ogonie. Muszą mieć jednolity odcień i kontrastować z barwą tułowia. Lekkie cieniowanie na bokach ciała jest dozwolone.
Znaczenia w kolorze ciemnobrązowym, niebieskim, czekoladowym, liliowym, rudym, kremowym, szylkretowym we wszystkich podstawowych kolorach, pręgowanym we wszystkich podstawowych kolorach. Występuje też maść biała, tzw. foreign white z nieujawnionymi dziedzicznymi skłonnościami do oznak.
Charakter :
Kot balijski ma duży temperament, jest zwinny, wesoły i energiczny. To urodzony akrobata - uwielbia się wspinać, dlatego chętnie skorzysta ze specjalnego kociego słupka. Jest ruchliwy i potrzebuje sporo miejsca do zabawy i ćwiczeń. Można wychodzić z nim na spacery, jeśli nauczy się chodzić na smyczy. Ciekawski i wszędobylski, uwielbia być w centrum zainteresowania. Mocno przywiązuje się do domowników, ale największym uczuciem obdarza zwykle tylko jedną osobę. Jest wymagający i trzeba poświęcić mu dużo uwagi. Ma donośny głos i potrafi upominać się o codzienną porcję pieszczot, czy ulubiony smakołyk. Nie jest jednak pod tym względem tak zaborczy jak kot syjamski. Bardzo inteligentny, potrafi nauczyć się wielu sztuczek, pod warunkiem, że sprawia mu to przyjemność. Nie lubi zostawać sam przez dłuższy czas - znudzony potrafi być psotny. Najlepiej czuje się w towarzystwie swojego pana albo innego kota; dogada się również z psem.
.jpg)
Pielęgnacja :
Szata balijczyka jest pozbawiona podszerstka, dlatego nie ma skłonności do kołtunienia. Wystarczy wyczesać ją raz na kilka dni, aby usunąć martwy włos. Aby zapobiec zaleganiu sierści w kocich jelitach, można podawać pasty odkłaczające albo specjalne karmy. Raz na jakiś czas trzeba sprawdzać uszy i przycinać pazury.
Należy dbać o prawidłową wagę. Codzienne gry i aktywne zabawy oraz prawidłowo zestawione kocie pożywienie uchronią kota przed nadwagą jak również przed nadmierną chudością.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz