Sfinks

Pierwszy sfinks narodził się w miocie zwykłych kotów krótkowłosych w 1966 w Toronto w Kanadzie (nie była to pierwsza bezwłosa mutacja, pod koniec XIX wieku hodowano przez krótki czas rasę zwaną "meksykańskim kotem bezwłosym"). Przez wiele lat hodowcy europejscy i północnoamerykańscy prowadzili selektywną hodowlę bezwłosych kotów . Pierwszy sfinks został zarejestrowany przez amerykańskie The Cat Fanciers Association w lutym 1998 . Natychmiast wzbudził one zainteresowanie hodowców , którzy zapragnęli mieć tego rodzaju egzotyczne koty . We wczesnych latach 70. rozpoczęto w Holandii pierwsze programy hodowli nowej rasy . Ścisła współpraca hodowców ze Stanów Zjednoczonych , Kanady i Holandii szybko poszerzyła początkowo niewielki materiał hodowlany . W ostatnim czasie wprowadza się do hodowli Sfinksów przede wszystkim europejskie lub amerykańskie koty krótkowłose, gdyż okazało się , że w dalszej perspektywie wywierałyby ujemny wpływ z powodu dziedzicznej skłonności do patologicznych skurczów mięśni . Dzisiejsze sfinksy cieszą się dobrym zdrowiem . W domu nie sprawiają więcej kłopotów niż osobniki innych ras , a pielęgnowanie kotów właściwie bezwłosych nie wymaga żadnych zabiegów . Skłonne do zabawy i łagodne w sposobie bycia , przywiązują się bardzo do ludzi , ale bywają uparte . Jeśli chodzi o pokarm i pomieszczenie , to sfinksy mają większe wymagania niż przedstawiciele innych ras . Ich pożywienie musi być wysokokaloryczne , aby mogły utrzymać odpowiednią temperaturę ciała . Oczywista jest potrzeba zapewnienia Sfinksom ogrzewanych pomieszczeń oraz stopniowego przyzwyczajania ich do przebywania na słońcu . Mimo że ich skóra jest pokryta bardzo delikatnym - prawie niewyczuwalnym meszkiem , wymagają one ochrony przed skrajnymi wpływami atmosferycznymi . Ciało mają średnich rozmiarów , dość wydłużone z szeroką , dobrze wykształconą klatką piersiową i silnie uwydatnionym brzuchem , sprawiającym wrażenie jakby zawsze były najedzone . Sfinksy nie mogą byc upasione . Silne umięśnienie i mocna budowa kości sprawiają , że maja mocny wygląd . Kończyny mają proporcje w stosunku do reszty ciała , również są dobrze umięśnione . Zakończenie łap jest owalne z długimi i wysmukłymi palcami , opuszki łap sfinksów są silniej rozwinięte niż u przedstawicieli innych ras . Głowa jest średniej wielkości z harmonijnymi zaokrągleniami . uwidocznione są mocno wystające kości policzkowe i silnie wykształcona mordka z wyraźnie zaznaczonymi poduszeczkami . Nos jest średniej długości z silnym zagłębieniem u nasady . Oczy duże i szeroko rozwarte są ustawione lekko skośnie i w dużej odległości od siebie . Powinny być zielone lub brązowe jak orzechy laskowe . Uszy są duże i sterczące , szerokie u nasady . Są osadzone nie za wysoko i nie za nisko , nieowłosione , zwłaszcza wewnątrz małżowiny usznej . Skóra sfinksów jest w dotyku ciepła . W niektórych miejscach , takich jak okolice barków , stawów tylnych , kończyn oraz szyi i głowy , wyraźnie pofałdowana . Większość sfinksów wcale nie ma wąsów, u niektórych są ich resztki . Odporność immunologiczna Sfinksów nie jest taka , jak u innych kotów . Ich układ immunologiczny , pełną dojrzałość osiąga dopiero około dwóch lat . Z tego względu młode kociaki powinny byc otoczone szczególnią opieką . Tak , aby układ odpornościowy mógł , bez niepotrzebnych i niechcianych przeszkód z zewnątrz , działać niezawodnie . Koty o jasnym umaszczeniu , najczęściej białe z niebieskimi oczami bywają alergikami i mogą cierpieć na alergię pokarmową .