Rottweiler

Już za czasów rzymskich handlarze bydła pędzili swoje stada na targi w mieście w Rottweil w Szwabii . Ich najważniejszymi pomocnikami były nieustraszone , wytrzymałe , zwinne , nie wymagające i odporne psy zaganiające . Miejscowi rzeźnicy wyhodowali z nich swoja własną rasę - rottweilera . Pełen temperamentu , towarzyski , zawadiacki , odporny , nie ustraszony pies z wrodzonym instynktem obrony , silny ,a przy tym opanowany , nieufny w stosunku do obcych , lecz pokojowo nastawiony , wierny i pracowity , ma wszystkie cechy psa wszechstronnie użytkowego . Zaliczany jest do uznanych ras psów służbowych . Powinien byc dobrze traktowany , ale wymaga wyrozumiałego wychowania , pracy i bliskiego kontaktu z rodziną . Niezbędna jest znajomośc psychiki psa . Już szczeniak musi nauczyc się podporządkowania . Nie jest to pies dla początkujących właścicieli . Potrzebuje przestrzeni i bardzo dużo cwiczeń . Należy codziennie szczotkowac go szczotką lub psią rękawicą i czesac grzebieniem . Psów tej rasy nie powinny nigdy trzymac osoby bez doświadczenia lub niemogące poświęcic dostatecznie dużo czasu na tresurę . Oczy - średniej wielkości , migdałowate . Głowa - szeroka między uszami . Uszy - małe w stosunku do głowy . Ogon - przycięty na wysokości pierwszego kręgu , zwykle noszony poziomo . Tułów - szeroka i głęboka klatka piersiowa , potężna , łukowato wygięta szyja . Wielkośc - psy: 62-68 cm. suki: 56-63 cm. Masa ciała - pst: około 50 kg. suki: około 42 kg. Szata - średniej długości , szorstka i płasko leżąca , z podszerstkiem na szyi i uszach . Umaszczenie - czarna z wyraźnie zaznaczonym podpalaniem lub ciemnobrązowym znakowaniem .

Dobermann

Doberman został ukształtowany w latach 80 XIX w. przez Louisa Dobermanna , który przypadkowo został opiekunem miejscowego schroniska . Chciał on uzyskac groźnego , krótkowłosego psa o wielkości od średniej do dużej , odważnego i wytrzymałego . Nową rasę tworzył na bazie niemieckiego pinczera , który był zarówno czujny , jak i agresywny . Skrzyżował go z rottweilerem , by wprowadzic więcej wigoru i zdolności tropicielskie , z manchester terierem , wówczas znacznie większym zwierzęciem , po którym doberman odziedziczył swe znakowania , i byc może z wyżłem . Doberman jest posłusznym , pokazowym psem , łatwy do prowadzenia , towarzyski i pojętny , jest typowym psem jednego pana , któremu podporządkowuje się i tylko jego akceptuje , jednak potrzebuje mądrego traktowania . Zmianę właściciela znosi bardzo źle . W stosunku do innych psów jest agresywny , a do obcych nie ufny . Przyzwyczajając go wcześniej do innych psów i ludzi , unikniemy kłopotów , jakie sprawia pies awanturnik . Doberman niestety ma złą opinię , ponieważ niektórzy właściciele nie wychowują go na psa przystępnego , o właściwym zachowaniu socjalnym , lecz rozbudzają w nim agresję . Dobermana łatwo pielęgnowac , ale trzeba mu zapewnic dużo ruchu i zajęc , wymaga bardzo dużo cwiczeń i powinien byc co drugi dzień szczotkowany . Jest on zawsze czujny , zawsze w pogotowiu . Szczekliwośc i skłonności kłusownicze trzeba w nim hamowac od szczeniaka . Koniecznie trzeba z nim przeprowadzic solidne szkolenie . Kupno szczenięcia trzeba dokładnie rozważyc , bo nie jest on dobrym towarzyszem dla osób nerwowych i wygodnickich . Oczy - migdałowate . Głowa - długa , wąska z ładnie wygiętą szyją . Uszy - małe , zgrabne osadzone wysoko . Ogon - charakterystycznie skrócony do dwóch kręgów . Tułów - barczysty i muskularny . Wielkośc - samce: 68-72 cm. suki: 63-68 cm. Masa ciała - samce: 40-45 kg. suki: 32-35 kg. Szata - gładka , krótka , gruba i przylegająca do ciała sierśc . Umaszczenie - czarne lub ciemnobrązowe o lśniącym czerwono brązowym podpalaniu .

Beagle

Psy te często są nazywane "śpiewającymi" beagleami , jednak w mieszkaniu nie hałasują , oszczędzając swe gardło na łowy . Ten oddany , cieszący się dobrym zdrowiem pies ma stanowczy charakter , z reguły lubi dzieci . Nadaje się na domowego ulubieńca dla osób nie wymagających od psa wzorowego zachowania . Nie słynie on z posłuszeństwa i , podobnie jak inne psy gończe , z pewnością skorzysta z otwartej bramy , lecz nie odbiegnie daleko . Krótka , wodoodporna sierśc nie wymaga większych zabiegów : trzymany jako pies domowy , beagle potrzebuje przeciętnej ilości ruchu . Głowa - dośc długa i potężna , lecz nie pospolita . Oczy - ciemnobrązowe lub orzechowe . Uszy - długie o zwężających się końcach . Tułów - linia grzbietu prosta i pozioma . Ogon - umiarkowanie długi i mocny . Wysokośc - 33-37,5 cm . Szata - krótka , gęsta i wodoodporna . Maśc - wszystkie , poza czerwonobrązową , uznawane u psów gończych barwy : koniec ogona biały . Mały pies myśliwski o trójkolorowym umaszczeniu nie reaguje złością na bolesne czasem pieszczoty dziecka . Beagle nigdy nie jest agresywny . Pełen pasji pies myśliwski , idzie chętnie za każdym śladem .

Charcik włoski

Jest wytrzymałym , zaangażowanym psem myśliwskim i wyścigowym , potrzebującym dużo ruchu . Ten mały niewymagający , łatwy do pielęgnacji piesek nie sprawia nigdy kłopotów . Jeśli postępuje się z nim wyrozumiale , jest posłusznym kompanem , któremu można zawsze pozwolic na bieganie luzem . Charcik włoski ze względu na cienką skórę jest dośc wrażliwy na zimno . Ten mały piesek ma zaskakująco silną osobowośc i odwagę czysto przerastającą jego fizyczne możliwości . Jest skorym do zabawy , żywym domownikiem , ale tylko dla ludzi lubiących spacery . Nie nadaje się na towarzysza zabaw dziecięcych . wielkośc - 32-38 cm. Masa ciała - max 5 kg. Umaszczenie - jednolita czarne , niebieska , kremowa , płowa , lub każda z tych barw nakrapiana białą . Szata - krótka , delikatna i lśniąca . Głowa - długa płaska i wąska . Uszy - w kształcie "róży" osadzone w tyle głowy . Oczy - duże , wyraziste . Ogon - długi , nisko osadzony , noszony nisko . Tułów - głęboka ale wąska klatka piersiowa .

Szpic niemiecki

Ten pełen wigoru , inteligentny i czujny pies ma niezależny charakter , lecz jego przywiązanie do ludzkiej rodziny jest cechą charakterystyczną rasy . Szpic niemiecki przystosowuje się zarówno do życia w mieście , jak i na wsi . Wymaga energicznego , codziennego szczotkowania i średniej ilości ruchu . Jeśli do tego się nie przystosujemy , będzie przejawiac typową dla rasy tendencję do wrzaskliwego szczekania . Głowa - szeroka . Oczy - owalne . Uszy - małe , trójkątne . Ogon - osadzony wysoko i noszony zwinięty nad grzbietem . Tułów - zwarta budowa ciała . Wysokośc - 23-28 cm. średni : 29-35,5 cm. Waga - przeciętnie 3 kg. średni:przeciętnie 11,5 kg. Szata - miękki , wełnisty podszerstek i długie , gęste , sztywne włosy okrywowe . Maśc - jednolita we wszystkich odmianach barwnych Szpic jest niezawodnym psem stróżującym w stosunku do obcych wybitnie nieufny , swojemu panu natomiast bardzo oddany . Silny , łatwo się przystosowujący . Jest dostatecznie duży aby odbywac dostatecznie długie wędrówki i dostatecznie mały , aby toważyszyc wszędzie swojemu panu . Jest to pies pojętny , łatwy do prowadzenia , odznacza się brakiem instynktu łowieckiego . Niemieckie szpice różnią się między sobą jedynie wielkością i umaszczeniem . SZPIC JAPOŃSKI To wesoły , czujny , ale nie szczekający bez potrzeby , miły domownik . Jest spokojniejszy niż szpice niemieckie , bardzo lubi dzieci . Wielkośc - 30-38 cm (suki trochę mniejsze) Umaszczenie - białe

Sznaucer miniaturowy

Jest on nieustraszonym zawadiaką , który zadziera z olbrzymimi psami . Ze względu na niespokojny temperament i szczekliwośc nie jest to pies dla nerwowych ludzi . Wymaga konsekwentnego prowadzenia , jeżeli nie chcemy , żeby wszedł na głowę swojej rodzinie . W stosunku do obcych jest nieufny i nie miły , swoim właścicielom natomiast wiernie oddany . Szczególnie dla starszych , samotnych ludzi ten łatwy do pielęgnacji sznaucerek jest wesołym towarzyszem , lubiącym długie spacery . Nie gubi włosów .

Wielkośc - 30 - 35 cm
Masa ciała - ok. 4,5 kg
max: 7 kg
Umaszczenie - czarne , białe , pieprz z solą , czarno srebrne

Oczy - ciemne o owalnym kształcie
Głowa - silna , dośc długa
Uszy - kształtne , ostro zakończone
Ogon - wysoko osadzony , trzymany do góry , zwykle skrócony do długości trzech kręgów
Tułów - szeroka i głęboka klatka piersiowa

Otterhound

Otterhound ma czuły węch , niemal dorównujący węchowi bloodhounda . pies ten wyśmienicie pływa , potrafi płynąc pod prąd , podążając "tropem" wydry (szlakiem bąbelków powietrza ) .  Otterhound to sympatyczny , choc uparty pies , jeżeli nie nauczymy go karności , może powodowac w domu pewne szkody . Wymaga bardzo dużej ilości ruchu . Można szczotkowac go raz w tygodniu , a w razie potrzeby kąpac .

Wysokośc - psy: od 60 - 67,5 cm
suki: od 57,5 - 65 cm
Waga - psy: 33,5 - 51,5 kg
suki: 29,5 - 45 kg
Szata - długa (4,8 cm) , gęsta , gruba i szorstka , lecz nie sztywna
Maśc - dopuszczalne wszystkie maści występujące wśród psów gończych

Głowa - sztywna bardzo okazała
Uszy - długie zwisające - unikatowa cecha rasy - osadzone na tym samym poziomie co oczy
Oczy - inteligentne
Ogon - osadzony wysoko , podnoszony do góry , gdy pies ma napiętą uwagę lub jest w ruchu .
Tułów - klatka piersiowa z elastycznymi żebrami .

Airedale terier

Airedale terier , zwany królem terierów , jest najwyższym przedstawicielem tej grupy psów . Ariedale jest specjalistą w łapaniu szczurów i chwytaniu kaczek ; można go ułożyc jako psa myśliwskiego .
Zyskał on sławę na całym świecie jako pies sanitarny . Nie istnieje właściwie nic , do czego ariedale terier by się nie nadawał . Może byc przewodnikiem niewidomych , obrońcą , ratownikiem , psem lawinowym , myśliwskim , rodzinnym i towarzyszem dzieci .Jest pełen temperamentu .zrównoważony , lubi się uczyc i daje się łatwo prowadzic , jest łagodny w stosunku do dzieci , czujny przy domu i waleczny w obronie , jeśli sytuacja tego wymaga . ten wesoły pies jest oddany swemu panu na dobre i złe . Potrzebuje dużo ruchu i zajęcia  . Dodatkową zaletą jest to że nie gubi włosów .

Wielkośc - samce :od 58 - 61 cm
samice :od 56 - 59 cm
Umaszczenie - wzór siodła na ciele  , wierzch szyji i  wierzchnia częśc ogona czarna lub szpakowata , wszystkie pozostałe partie ciała podpalane ; uszy często ciemniejsze podpalane , ciemne cienie mogą występowac wokół szyji i na bokach górnej części głowy ; dopuszczalna niewielka ilośc białych włosów między przednimi kończynami .
Waga - około 20 kg
Szata - sztywna gęsta i twarda  

Yorkshire terier

Yorki mają wesołe usposobienie  , duszą i ciałem są prawdziwymi terierami , pełne zadziwiającej inteligencji , jest wesołym psiakiem . Idealny kompan do najmniejszego mieszkania w mieście , lubiący częste spacery . Nie zna uczucia strachu , jest idealnym psem do towarzystwa .

Wysokośc -  około 22 cm.
Waga - nie powinien przekraczac 3,1 kg
Szata - lśniąca , delikatna i jedwabista
Maśc - od tułu głowy do nasady ogona ciemnostalowoniebieska (nie srebrzystoniebieska ) , pysk , piersi i łapy jasno podpalane


Głowa -mała spłaszczona na szczycie
Uszy - małe , sterczące , w kształcie litery "V"
Oczy -średniej wielkości , ciemne , błyszczące
Ogon - zwykle przycięty do średniej długości
Tułów - zwarty

Terier szkocki

Krótko nożne teriery mają w Szkocji wielowiekową historię . Dzięki swej odwadze były używane do tępienia szkodników łowieckich , odznaczały się wytrzymałością i siłą . Terier szkocki jest raczej spokojnym , zrównoważonym psem , trudno zawierającym przyjaźnie z obcymi . Swojej rodzinie wiernie oddany , ma jednak silną osobowośc , toteż wymaga konsekwencji w wychowaniu . czujny , ale nigdy nie hałaśliwy , nie ma zbyt dużej potrzeby ruchu . Toteż bardzo dobrze nadaje się do życia w mieście

Głowa - i czaszka długa , lecz nie nieproporcjonalna w stosunku do rozmiarów psa
Uszy - zgrabne o wyrafinowanym kształcie
Oczy - migdałowate
Ogon - średniej długości  , nadający ciału ogólna równowagę
Tułów - dobrze wysklepione zebra , spłaszczające się w kierunku głębokiej klatki piersiowej

Terier szkocki , zdrobniale zwany scottie  , niegdyś znany był pod nazwą aberdeen teriera , pochodzącą od szkockiego miasta Aberdeen . Scottie to pies uznający tylko jednego lub dwóch panów , najlepiej czuje się w roli rozpieszczanego ulubieńca .Ma on godne zaufania usposobienie , lecz niechętnie odnosi się do intruzów . Lubi spacery , uwielbia zabawy piłką  , jest z gruntu wesoły , przywiązany do domu . Wymaga codziennego szczotkowania  . Brodę należy delikatnie szczotkowac i czesac grzebieniem .

Wysokośc w kłębie - 25,5 do 28 cm.
Waga - 8,5 do 10,5 kg.
Szata -ostra , gęsta i sztywna , z krótkim gęstym , miękkim podszerstkiem
Maśc - czarna , pszeniczna lub moręgowata w każdym odcieniu

West Highland white terrier

Jest on po prostu białym carin terierem . W 1904 roku. west highland white terrier został uznany za odrębną rasę . Mały , silny i wytrzymały terier o zuchwałym wyrazie pyska jest odważny , zawsze chętny do zabawy , uważny , czujny i nieskomplikowany w kontaktach z dziecmi . Jako typowy terier wymaga konsekwentnego prowadzenia , potrafi z dużym wdziękiem postawic na swoim . Uwielbia spacery i jeśli zapewni mu się dośc ruchu , nadaje się do trzymania w mieście .

Ten odważny i wytrzymały mały terier jest łatwy do ułożenia . Regularne szczotkowanie utrzymuje jego białą szatę w czystości .

Głowa - lekko wysklepiona
Oczy - szeroko rozstawione
Uszy - małe i sterczace
Ogon - długości 12,5 - 15 cm.
Tułów - zwarty z poziomym grzbietem i szerokimi silnymi lędźwiami
Wysokośc - psy : około 27,5 cm
suki : około 25 cm
Waga - od 6,8 - 9,9 kg.
Szata - twarda , nie tworząca  kędziorów , z krótkim , miękkim , gęstym i puszystym podszerstkiem
Maśc - biała

   

Uwarunkowania genetyczne

Dysplazja stawu biodrowego - (jest wadą wrodzoną) w prawidłowo zbudowanym stawie biodrowym głowa kości udowej dokładnie pasuje do panewki kiści miednicy . Zdarza się jednak , że panewka , mająca w przybliżeniu kształt miski  , jest zbyt płytka i nie obejmuje ściśle głowy kości udowej . Może objawiac się drobnymi dolegliwościami , ale może dojśc do wypadnięcia kości udowej ze stawu . Bardzo bolesną konsekwencją dysplazji bywa pojawiające się już w późniejszym wieku zapalenie stawów .

Pierwsze doniesienia o dysplazji pochodzą z 1935 roku , a najwięcej prac na ten temat opiera się na badaniach dotyczących  owczarków niemieckich , u których dziedziczenie tego schorzenia sięga około 40% . Przez pewien czas sądzono , że jest tylko jedna rasa psów dotknięta tą chorobą . Dużo cięższe objawy choroby , spotyka się u ponad 20 innych ras psów .

objawy dysplazji - U chorego psa obserwujemy trudności ze wstawaniem , wchodzeniem po schodach , kulawiznę jednej lub obu kończyn , szybkie męczenie się podczas biegu , krótki wykrok tylnych kończyn , chwiejny i sztywny ruch zadu , uwidaczniający się szczególnie w wolnych chodach .

Nowotwory - czestotliwośc występowania nowotworów u owczarków niemieckich nie jest dużo większa niż u innych ras . Zdarza się że psy umierają na skutek np. nowotworu układu chłonnego lub złośliwego nowotworu kości zwanego osteosarkomą . przypuszcza się że geny biorą udział w powstawaniu niektórych nowotworów .

Zacma - objawy widoczne są po urodzeniu i stopniowo rozwijają się aż do wystąpienia pełnego obrazu choroby w wieku 12 miesięcy .Taka postac zacmy jest dziedziczona . Istnieje jeszcze druga postac zacmy , rozwijająca się w miarę starzenia się psów prawdopodobnie jest to postac nabyta .

Zwyrodnienie rdzenia kręgowego - zazwyczaj pojawia się około piątego roku życia lub nawet nieco wcześniej . Objawy w początkowej fazie ograniczają się do lekkiego utykania na tylne łapy , co nieraz nasuwa niesłuszne podejrzenia dysplazji stawu biodrowego . Wraz z upływem czasu choroba prowadzi do porażenia kończyn tylnych , utraty kontroli nad pęcherzem moczowym , a w końcowej fazie nawet co całkowitego paraliżu  , co jest wyrazem zmian degeneracyjnych zachodzących w rdzeniu kręgowym  . Nie ma sposobu na zahamowanie zachodzących procesów degradacji komórek nerwowych , dlatego jedynym wyjściem jest uśpienie psa , nim dojdzie do zaawansowanych zmian i paraliżu . Owczarki niemieckie są stosunkowo często dotknięte tą nieuleczalną chorobą .

Krycie , ciąża i poród

Psy  są zwierzętami płodnymi i w normalnych warunkach około 70% kryc  kończy się urodzeniem żywego miotu . Suki , które nie mogą zajśc w ciążę , niekoniecznie muszą byc bezpłodne  . Możliwe że właściciel popełnił błąd , wybierając nie właściwy czas na krycie . Są też suki , które  zachodzą w ciążę  , lecz tracą miot już we wczesnym okresie ciąży . Suki owczarka niemieckiego dostają cieczkę co mniej więcej 158 dni , z odchyleniem 30-60 dni . Tylko wtedy suka dopuszcza do siebie samce i jest zdolna do zajścia w ciążę . Natomiast samce są zdolni do reprodukcji przez cały rok . Ciąża trwa około sześcdziesięciu trzech dni , choc suka może urodzic zdrowy miot w okresie wcześniejszym lub późniejszym (od pięcdziesiątego szóstego do siedemdziesiątego dnia ciąży) .

Wielkośc miotu - wielkośc miotu zależy od rasy . U owczarka niemieckiego waha się ona od jednego do siedemnastu szczeniąt . Przeciętny miot liczy siedem do ośmiu małych . Wiele z nich rodzi się martwych albo żyje tylko kilka godzin . Uzależnione jest to od suki ; u starszych samic owa tendencja się nasila .

Kiedy rozmnażac sukę -suka owczarka niemieckiego osiąga dojrzałośc płciową około ósmego , a dziewiątego miesiąca  życia  , ale w tym czasie nie powinno się jej jeszcze kryc . Suka zaczyna cykl reprodukcyjny od okresu przed rujowego . Na tym etapie samce interesują się nią , ale suka nie dopuszcza ich do siebie . Dopiero właściwa ruja jest okresem dopuszczania samców , co następuje po około dziewięciu dniach po pierwszym krwawym wycieku . Wówczas zmniejsza się ilośc krwi w wydzielinie , a suka staje się chętna do pokrycia . Owulacja zwykle zachodzi podczas pierwszych kilku dni cieczki i zaczyna się okres płodny , który trwa 48 do 72 godzin .
 Suka musi zostac pokryta w czasie owulacji  lub też przed jej rozpoczęciem . Pierwsza trudnością , związaną z kryciem suk  , jest zaobserwowanie , kiedy zaczyna się cieczka . Jeżeli zostanie przeoczony ten moment , owulacja minie . Drugą trudnością jest różna długośc cyklu u różnych suk . Niektóre są gotowe po ośmiu dniach po rozpoczęciu okresu przedrujowego , a inne dopiero piętnastego  dnia  , a nawet później   .  

Przygotowanie do porodu -przez pierwsze szejśc  tygodni traktuj swoją sukę tak jak zawsze , zachowując te same zasady żywienia i formę aktywności . W im lepszej formie będzie zwierzę , tym łatwiej przebiegnie poród i zdrowszy będzie sam miot .Po upływie sześciu tygodni można wprowadzic trzeci , dodatkowy posiłek w południe , jeśli pies będzie miał na niego ochotę . Na długo przed pojawieniem się miotu trzeba zacząc przyzwyczajac sukę do macierzyńskiego kojca i miejsca , gdzie wyda na świat szczeniaki i będzie z nimi przebywac .
Suki różnie reagują , kiedy zbliża sie poród , ale u wszystkich na mniej więcej 24 godziny przed nim temperatura ciała spada do około 37,2 stopni C. Normalna ciepłota ciała u psów waha się od 37,80 stopni C. do 39,20 stopni C.  

Wzorzec rasy

Głównymi cechami charakteru owczarka niemieckiego są :
Opanowanie , czujnośc , lojalnośc , pewnośc siebie , bystrośc i posłuszeństwo .
Te cechy sprawiają , że jest on uniwersalnym psem użytkowym .
Stabilny charakter to cecha bardzo istotna .

Głowa - duża głowa nie pasuje do drobnego samca , zaś zbyt mała stanowi wadę u silnego , rozrośniętego psa . Zewnętrzne cechy płciowe muszą byc wyraziste , a płec zwierzęcia określa się między innymi poprzez wygląd głowy .
Wargi muszą byc napięte , suche i ściśle przylegające , a nie obwisłe .
Dolna szczęka ma byc widoczna przy zamkniętym pysku .

Oczy - najlepiej jeśli będą ciemne , ale liczy się dopasowanie koloru oczu do odcienia szaty .
W ciemnym pysku jasne oczy wydają się jeszcze jaśniejsze .
W sumie w tym wypadku liczy się raczej wrażenie estetyczne .

Uszy kończyn- powinny byc raczej duże .
Uszy załamane ku przodowi , jak u collie , oraz miękkie są nie dopuszczalne .
W ostatnich latach pojawiły się osobniki mające co prawda uszy stojące , ale wiotkie , co szczególnie widac w ruchu .
Warto wiedziec , że wszystkie owczarki niemieckie rodzą się z uszami zwisłymi . W okresie ząbkowania , gdy szczeniakowi zaczynają wyrastac stałe zęby , sposób noszenia uszu może podlegac wahaniom .

Pysk - szczęki powinny byc silnie rozwinięte , zęby zdrowe i mocne , a uzębienie kompletne (42 zęby tj. 22 w górnej szczęce a 20 w dolnej) . Owczarek niemiecki ma zgryz nożycowy , w którym siekacze żuchwy zachodzą częściowo na tylne ścianki siekaczy szczęki górnej .

Kończyny przednie - łopatki i ramię powinny byc tej samej długości i płasko przylegac do tułowia . Idealny kąt ustawienia łopatki do ramienia wynosi 90 stopni , ale może dochodzic do 110 stopni . Dobrze ukształtowana łopatka oznacza daleki wyrzut przedniej kończyny do przodu oraz elastyczną podporę dla tułowia , ale wymaga oparcia w dobrze ukształtowanej klatce piersiowej .
Owczarek niemiecki jako typowy kłusak , musi miec długie łopatki i długie kości ramieniowe .
Gdy przedramię jest zbyt krótki , pies ma tendencję , by w ruchu obnizac przód i przewodnik musi go podnosic na smyczy . Jeśli łopatki są prawidłowo ustawione , pion poprowadzony ze środka kłębu powinien znaleźc się tuż za przednimi łapami . Przednie kończyny powinny byc proste , a nie powinny byc ustawione ukośnie na boki . Pęciny muszą byc natomiast ukątowane  , a nie proste jak u większości ras .

Tułów- długośc tułowia powinna przewyższac wysokośc w kłębie . Właściwa proporcja jest wówczas , gdy długośc przewyższa wysokośc o 10 do 17 % . Klatka piersiowa stanowi 45 do 48 % wysokości ciała i powinna kończyc się poniżej łokcia . Żebra nie zbyt płaskie , ciągnące się od przodu ciała ku lędźwiom , które są raczej krótkie . Brzuch umięśniony , mocny , nie obwisły .
Grzbiet niezbyt długi , mierzony od kłębu do krzyża . Zbyt długi grzbiet stanowi wadę i może rzutowac na sposób poruszania się .
Zad nie powinien zaczynac się od środka grzbietu . Sam zad musi byc długi , łagodnie opadający . Zad krótki , płaski lub zbyt stromy nie sprzyja dobremu kłusowi .        

Kończyny tylne - pies powinien miec szerokie , muskularne uda , dośc długie , ustawione ukośnie do podudzia . Ich ukątowanie powinno harmonizowac z  ukątowaniem przednich kończyn , aby chód był równomierny .

Łapy -  stopy powinny byc okrągławe , krótkie , zwarte , dobrze wysklepione . Podeszwy z dobrze wykształconymi poduszeczkami , bardzo twarde . Pazury mocne , krótkie , ciemne .

Ogon - długi i puszysty , powinien zwieszac się do ziemi wygięty szablowato , gdy zwierzę stoi spokojnie . Ogon krótki , nie sięgający stawu skokowego , zdarza się rzadko u tej rasy . Więkośc zwisa do połowy tylnej pęciny .

Szata - (pokrywa włosowa) owczarek niemiecki powinien miec włos twardy , prosty , ściśle przylegający , z jak najgęstszym podszerstkiem . Odmiany długowłose cieszą się powodzeniem u właścicieli psów , ale szata tego typu jest mniej odporna na wpływy atmosferyczne , a wiec mniej praktyczne .

Umaszczenie - zwykle jest czarne z rudymi , brązowymi , płowymi lub jasno szarymi znakowaniami  , albo też wilczaste jednobarwne . Kolory powinny byc nasycone i kontrastowe . siodło ma byc wyraźnie odznaczone , a jego tło nie może byc blade . To samo odnosi się do maski na pysku .

Wielkośc
Psy : wysokośc w kłębie 60-65 cm ,
waga : 30-40 kg .

Suki : wysokośc w kłębie 55-60 cm ,
waga: 22-32 kg

Podstawy wychowania psa

Z psem jest jak z dzieckiem - trzeba go wychowac . Zwłaszcza jeśli wybrałeś bystrego i inteligentnego owczarka niemieckiego .

Podstawową zasadą jest

1. Bądź konsekwentny  , jeśli chodzi o komendy .  Jeżeli na słowo "leżec" każesz psu leżec , używaj tej komendy zawsze nie zastępując jej innymi takimi jak "połóż się" czy "leż" itd.

2. Używaj krótkich komend , które nie pomylą się psu z innymi . Bez względu  na to jak często przemawiasz do swojego pupila , w czasie tresury bądź oszczędny w słowach . Nie zapominaj że liczy się ton twojego głosu , dający zwierzęciu wskazówkę , czy go chwalisz , czy też wymagasz posłuchu . Po zakończeniu cwiczeń przemawiaj do psa normalnym tonem i nigdy na niego nie krzycz .
3. Zadbaj aby tresura nie była nudna . Nie przeciągaj cwiczeń i nie powtarzaj  ich w nieskończonośc . Nie próbuj nauczyc psa zbyt wielu rzeczy w zbyt krótkim czasie .
4. Codziennie staraj się wzbokacic tresurę o nowy , lecz tylko o drobny element .
5. Chwal psa często i nigdy nie bij go smyczą . Jeśli już musisz ukarac czworonoga , chwyc go za luźna skórę na karku i energicznie nim potrząśnij , tak jak kiedyś karciła go matka  , gdy był w miocie . Nie rób tego za często , ale dbaj o dyscyplinę .

                                                                          

Żywienie owczarków

Szczeniaki i młode psy wymagają bardzo intensywnego żywienia - duże ilości białka, wysokowartościowej karmy uzupełnianej preparatami mineralnymi i  witaminami gdyż owczarek rośnie bardzo szybko. W wieku około 6 miesięcy przyrost wagi ciała wynosi 1 kg na tydzień. Tak duży wzrost wagi przy nieodpowiednim karmieniu niesie ze sobą duże ryzyko schorzeń kostnych, tak więc w okresie dojrzewania (do około 10 miesięcy) należy obserwować rozwój fizyczny psa.
Owczarek niemiecki jest rasą, która niestety nie ma zbyt odpornych żołądków i należy się z tym liczyć. Warto pamiętać, żeby nie karmić psa pokarmem zbyt tłustym ponieważ owczarki niemieckie mają skłonność do zaburzeń pracy trzustki i zbyt wielka ilość tłuszczu w karmie może źle wpłynąć na jego zdrowie.

Owczarkowi niemieckiemu podajemy 

Kasze (jęczmienna, kukurydziana, manna, ryż i makaron - z makaronem ostrożnie, bo jest bardzo tuczący.

Warzywa i owoce - gotowana włoszczyzna i buraki rozdrobnione, marchew, jabłka, sałata, rzodkiewki, banany, szpinak (zawierają dużo witamin, pobudzają pracę jelit, sole mineralne, karoten). Ziemniaki należy zawsze gotować, ponieważ pies nie trawi surowych. Do jedzenia warzyw i owoców należy przyzwyczajać psa od małego, gdyż dorosłe psy już się tego nie nauczą, a pokarm bez balastu, wcześniej czy później prowadzi do zaburzeń trawienia, a potem do awitaminozy.

Mięso - surowe lub gotowane, nalepiej wołowina lub konina, cielęcina. Wieprzowina tylko starannie ugotowana, bo może zawierać wirusy wywołujące chorobę Aujeszky, na którą nie ma lekarstwa!

Podroby - wątroba, nerki, płuca, serca, wymiona, jednak ze względu na znaczne zanieczyszczenie tego mięsa pierwiastkami szkodliwymi, nie powinno się go podawać częściej niż raz na tydzień lub dwa.

Ryby - najlepiej morskie, np.flądra lub dorsz; ugotować i usunąć ości. Nie należy podawać suszonych ryb dla kotów, bo mają ostre ości, których pies nie potrafi rozdrobnić.

Jaja - surowe żółtko lub całe ugotowane .

Sery - biały i od czasu do czasu żółty.

Mleko - niezbędne dla szczeniąt; dorosłe psy mogą nie trawić laktozy i mieć rozwolnienie po mleku.

Twaróg i jogurt - są dietetyczne, sprzyjają także rozwojowi właściwych mikroorganizmów w jelitach, co jest z kolei warunkiem dobrego trawienia; podawać szczególnie podczas długotrwałego przyjmowania przez psa leków.

Kości - najlepiej cielęce z dużą chrząstką; kości zawierają bardzo dużo fosforu, wapnia i magnezu; nie wolno podawać łatwo łamiących się kości z drobiu i dziczyzny, które mogą poranić przełyk i przewód pokarmowy psa, zjadanie zbyt często kości może wywołać niestrawność i zatwardzenie; psom po 6 roku życia nie zaleca się podawania kości.

Musimy pamiętać i pilnować tego, aby psiak miał stale dostęp do świeżej wody. Nie wolno ograniczać mu picia. 

Czego nie podajemy 

Fasoli i innych nasion roślin strączkowych, wyrobów garmażeryjnych (kaszanka, pasztetowa), pokarmów zawierających dużo przypraw, cukru i wyrobów cukierniczych, cebuli oraz czosnku. Czekolada przemysłowa - np. do pieczenia ciasta - nawet w niewielkich ilościach jest trucizną dla psa.

Posiłek powinien być podawany w miarę o stałej porze i w postaci papki o temperaturze 20-37 stopni.

Owczarek niemiecki nie jest psem wybrednym, chociaż zdarzają się i takie, i jeśli nie chce jeść, to czekamy 5 minut i zabieramy miskę. Jeśli pies nie jest chory, ani nie jest to suka w okresie karmienia, to nie namawiamy i nie prosimy , aby zjadł.

Pełnowartościowe suche karmy

Są one bardzo dobrze zbilansowane i dostosowane do rzeczywistych potrzeb organizmu psa (dla małych i dużych, dla młodych i starszych, dla domowych i pracujących, dla otyłych i dla alergików, dla suk szczennych i psów w okresie rekonwalescencji), toteż gdy nie mamy czasu albo umiejętności aby samemu przygotować i prawidłowo zbilansować posiłek dla psa, to lepiej karmić suchą, gotową karmą. Oczywiście mowa tu o karmach wysokiej jakości, np. Eukanuba, Arden Grange, Hill's czy Royal Canin, a nie o półproduktach sprzedawanych w osiedlowych sklepach, supermarketach lub na stacji benzynowej.

Są to dosyć drogie karmy, lecz po dokładnym przyjrzeniu się sposobie dawkowania i odrobinie arytmetyki można się przekonać, iż koszt takiego żywienia jest zaskakująco niski .
A poza tym, jak to się mawia: "lepiej wydać pieniądze na dobrą karmę niż na dobrego lekarza".

Żywienie suki w czasie ciąży i w okresie karmienia 

Sukę do piątego tygodnia ciąży karmimy tak jak zwykle, następnie  należy zwiększyć dawkę pokarmów białkowych i zaczynamy podawać mieszanki mineralne zawierające witaminy A+D3 i wapń. Na trzy tygodnie przed rozwiązaniem karmimy przyszłą matkę 2-3 razy dziennie i nie podajemy kości.

Suka karmiąca liczny miot potrzebuje około 3 do 4 razy więcej pokarmu niż normalnie. 

Bezpośrednio po porodzie suka jest osłabiona i niechętnie je. Mimo to trzeba ją zachęcić do jedzenia. Przygotowujemy więc potrawy lekkostrawne, ale wysokowartościowe, z dużą ilością mięsa, jarzyn, sera i mleka, i podajemy 3 razy dziennie w postaci rzadkiej papki. Także powinna jak najwięcej pić. Konieczne jest serwowanie specjalnych preparatów wapniowo-witaminowych. Praktycznie można stosować żywienie "do woli", choć bez przesady, bowiem niektóre suki w okresie laktacji są nadspodziewanie żarłoczne i są w stanie pochłonąć dosłownie wszystko, a to może źle odbić się na ich zdrowiu.

Owczarek niemiecki

Owczarek niemiecki jest rasą względnie młodą . Jej korzenie sięgają końca XIX wieku . W owym czasie istniało tam wiele odmian czysto niemieckich psów owczarskich o bardzo zróżnicowanym wyglądzie . Zwłaszcza umaszczenie przechodziło od wilczych szarości , poprzez białe do łaciatego . Włos bywa długi , krótki albo szorstki , a uszy obwisłe lub sterczące .
W końcu lat 80. XIX wieku podjęto pierwszą , nieudaną próbę ustanowienia rasy .
Max von Stephanitz założył Związek Owczarka , mający na celu wytworzenie na bazie istniejących odmian czystej rasy owczarka niemieckiego . Zainicjował również pierwszy wzorzec rasy . Od początku , to tj. od 1899 roku aż do śmierci w roku 1936 , pełnił funkcję prezesa Związku Owczarka . Z wybranych typów zwierząt postanowiono wyselekcjonować odmianę o krótkim włosie i stojących uszach . Większośc psów w tym okresie miała maśc wilczastą lub podpalaną , choc dopuszczano także czarną . Nie dopuszczano natomiast białego umaszczenia . Z początku występowały różne wielkości (psy 60-67 cm) , różny był także przedział wagowy (28-36 kg) . Związek Owczarka rozwijał się i już w roku 1899 odbył się pierwszy , specjalny przegląd w Zurychu . Liczba członków Związku i popularnośc nowej rasy rosły . Była to oczywiście rasa typowo pasterska , ale wykazująca się wyjątkową inteligencją . W momencie wybuchu I wojny światowej decyzją cesarza Prus owczarek niemiecki został uznany za psa wojskowego .
Podczas wojny 1914-18 roku owczarek niemiecki był psem wojskowym prawie wyłącznie w Niemczech , choc pojedyncze egzemplarze trafiały do Wielkiej Brytanii , USA i krajów europejskich . Po wojnie wielu oficerów powracało do domów ze swoimi podopiecznymi , co dało początek prawdziwej karierze owczarka .

Wszechstronnośc rasy
Owczarek niemiecki należy do najbardziej wszechstronnych ras . Nie ma tak czułego nosa jak bloodhound , ani też wbrew rozpowszechnionemu przekonaniu , nie jest szczególnie agresywny . Za to bardzo przywiązuje się do właściciela i broni zarówno jego , jak i jego własności - zgodnie z wymaganiami rasowego wzorca . Owczarek niemiecki sprawdził się na całym świecie jako bezkonkurencyjny pies policyjny , wojskowy i służbowy . Przez lata był najlepszym przewodnikiem niewidomych , choc obecnie ustępuje pola labradorom i golden retrieverom . Są one bowiem mniej masywne  i nie wymagają od właściciela tak fachowego prowadzenia jak owczarek .
Pierwotnie zadaniem " wilczura " było pilnowanie owiec i do dziś w Niemczech oraz w innych krajach sprawdza się on w tej roli . Choc instynkt pasterski generalnie rasy osłabł , zdarzają się linie uzdolnione w tym kierunku . Za to jako pies obronny i stróżujący ma niewielu konkurentów , którzy byliby tak czujni i sprawni .