Agama karłowata

Agama brodata karłowata australijska jaszczurka, która zamieszkuje tereny dobrze nadające się pod uprawy i charakteryzujące się występowaniem dużej ilości opadów, zwłaszcza latem. Są to obszary zazwyczaj pozbawione drzew, porosłe krzakami i urozmaicone formacjami skalnymi. Zwierzę zmiennocieplne, czyli jego układ krwionośny samodzielnie nie wytwarza ciepła, ani nie chłodzi organizmu. Dodatkowo posiadają wolną przemianę materii, w wyniku której nie uwalnia się energia w postaci ciepła.

Wygląd i żywienie Dorasta do 30 cm długości. Okrągła głowa, słabo zaznaczone kolce oraz broda. Barwa od jasnoszarej po żółtobrązową. Głównie świerszcze, szarańcza, karaczany. Dodatkowo drewnojady oraz pokarmy roślinny, taki jak suszone zioła, liście i kwiaty. Można również podawać warzywa. Generalnie są to zwierzęta wszystkożerne. Młodym agamom pokarm dozuje się od 1 do 2 razy na dzień, dorosłym co 2-3 dni. Podając żywy pokarm powinno się zwracać uwagę na jego wielkość, nigdy nie powinien być on większy od głowy agamy. Należy przywiązywać uwagę do odstępów podawania pokarmu dorosłym osobnikom, ze względu na ich skłonności do tycia. Wywołują one szereg negatywnych konsekwencji, od problemów z poruszaniem się aż po zmniejszoną płodność. Wodę należy zmieniać każdego dnia i uważać, aby nie zostawały w niej resztki pożywienia. Zachowanie Samice z reguły są spokojniejsze w porównaniu do bardziej energicznych i agresywnych samców. Np. podczas godów samce intensywnie kiwają głową, pokazując w ten sposób gotowość do zapłodnienia samicy. Gdy samiec znajduje się w otoczeniu samicy kolor jego brody zmienia barwę na ciemniejszą, czasem wręcz osiąga kolor czarny. Kolejnym zachowaniem wskazującym, że mamy do czynienia z samcem jest gwałtowne gryzienie w kark swojej partnerki i chwytanie ją za tylną część głowy, co poprzedza kopulację. Nierzadko prowadzi to do niegroźnego ranienia samicy. Z kolei domeną samic jest kopanie w terrarium, zachowują się tak zazwyczaj, kiedy szukają odpowiedniego miejsca do zakopania swoich jaj. Jednak mylące może być takie zachowanie, kiedy agamom przeszkadza zbyt wysoka temperatura i szukają schronienia.

Terrarium Za ściółkę może służyć piasek, mieszanka piasku i gliny, kora lub ręczniki papierowe. Wystrój głównie stanowią skały oraz korzenie, rzadziej rośliny, gdyż agamy się nimi posilają. Najlepszym rozwiązaniem są rośliny sztuczne. Niezbędnym elementem terrarium jest również zbiornik wodny, najlepiej taki, by zwierzę mogło się w nim całe zanurzyć, ale sięgając dna. Równie ważne jest oświetlenie, głównie świetlówki o widmie zbliżonym do światła słonecznego, bądź lampy halogenowe. Temperatura w terrarium powinna być zróżnicowana, tak aby zwierzę samodzielnie wybrało sobie miejsce z optymalną temperaturą; powinna się ona wahać od 35-40 stopni Celsjusza w jednym miejscu, do 25 stopni w innym. Terrarium powinno być nagrzewane przynajmniej przez połowę doby. Rozróżnianie płci Pewniejsze rozróżnienie płci jest w przypadku osobników starszych bądź zaraz po wykluciu. W przypadku rozwiniętych agam samce charakteryzują się masywniejszą budową ciała, większą i szerszą głową z kanciastymi brzegami, posiadają większe kolce oraz intensywniejszą barwę.

Stepniarka egipska

Wygląd Niewielka jaszczurka o smuklej budowie ciała. Uwagę zwraca wydłużona, trójkątna głowa, dobrze wykształcone, smukłe kończyny zakończone długimi, cienkimi palcami. Ogon długi, stanowiący połowę długości ciała. Ubarwienie grzbietu to różne odcienie brązowego, zazwyczaj jest brązowożółta lub szarożółta, z licznymi, drobnymi ciemniejszymi plamkami. Plamy te na ogonie często się zlewają, tworząc niekiedy ciemniejsze pręgi. Strona brzuszna jaśniejsza, przeważnie kremowa. Samce są nieznacznie większe i masywniejsze od samic.

Środowisko i tryb życia W naturze jest jednym z pospolitszych gatunków, zasiedlającym przeważnie tereny suche najczęściej półpustynie lub stepy. Niekiedy występują także w pobliżu siedzib ludzkich, dokąd zwabia je obfitość owadów i dostateczna liczba kryjówek. Najczęściej występują w niewielkich grupkach, dzieląc czas między wygrzewanie się w promieniach słońca i polowanie. Zaniepokojone ratują się błyskawiczną ucieczką. Czy wiesz, że...

Ta często występująca w naturze jaszczurka jest importowana do całej Europy, gdzie znajduje nabywców wśród miłośników gadów. Jednak jej chów w terrariach bywa problematyczny, zwierzęta takie rzadko się rozmnażają i najczęściej padają po kilku miesiącach. Jaszczurki te łatwo się oswajają. W Polsce pod nazwa stepniarka egipska sprzedawanych jest kilka gatunków z rodzaju Acanthodactylus. Jej inna krajowa nazwa to grzebieniopalczyk lamparci.

Pokarm Stepniarka poluje na rozmaite bezkręgowce, w naturze podstawą jej diety są różne owady. W hodowli amatorskiej najczęściej jest karmiona świerszczami. Występowanie Spotykana w północnej Afryce gdzie występuje m. in. na terenie Egiptu oraz Libii. Rozmnażanie Po godach, przypadających na początek pory wilgotnej samica składa 4-7 jaj. Niewiele wiadomo o jej rozmnażaniu w warunkach niewoli, ale jest ono raczej problematyczne.

Terrarium Terrarium powinno być możliwie jak największe, gdyż te jaszczurki są ruchliwe i szybko biegają. Myślę, że terra ok 50x30x30cm będzie w porządku. Przyda się ścianka wspinaczkowa z półkami i dużą ilością kryjówek, ścianka najlepiej wykonana ze styropianu pokrytego zaprawa z pigmentem. Podłoże to najlepiej drewienka bukowe/olchowe. Lampa grzewcza, kabel grzewczy i lampka UVB obowiązkowo. Dodatkowo można w terrarium umieścić konar czy korzeń jakiegoś drzewa, kamienie i jakieś pustynne rośliny (sztuczne raczej). Temperatura wysoka, pod lampą grzewczą nawet do 40* w lecie, ale warto pomyśleć by w terrarium było tez miejsce nieco chłodniejsze lub niewielki, płytki basenik. Wilgotność niewielka, 40-50%, można zraszać z rana.

Wąż pończosznik

Jest to niewielki smukły wąż, dorastający w zależności od podgatunku do 45-125 cm. Samce są nieco mniejsze i cieńsze niż samice. Głowa najczęściej jest czarna i niewyraźnie oddzielona od tułowia. Oczy są wielkie i mają okrągłą źrenice. Ciało pokrywają łuski z guzkiem (szczególnie w okolicy grzbietu). Posiadają pojedynczą tarczkę odbytową (analną). Barwa ciała jest bardzo zmienna zależy od podgatunku i może być: czarna, zielonkawo-brązowa, oliwkowa, żółta. U wszystkich podgatunków występują trzy jasne pasy biegnące od głowy do ogona, barwy żółtej, białej lub czerwonej. Wzdłuż boków mogą się również pojawiać różnej wielkości plamki barwy białej, czerwonej lub niebieskiej. Brzuch pokryty jest zielonkawymi lub żółtymi łuskami. Ogon jest długi i smukły.

Żyje w wilgotnych miejscach nad brzegami rzek, mokradłach, bagnach oraz wilgotnych lasach . Aktywny jest głównie w dzień, w okresie od marca do listopada. W listopadzie pończoszniki zbierają się w wielkich gromadach (kilkaset do kilku tys. osobników) w jednym miejscu i zimują, najczęściej są to jakieś szczeliny lub groty. Ze snu budzą się w marcu i zaczynają gody. Samce wyłaniają się pierwsze i czekają przy wyjściu na samice, które sygnalizują swoją gotowość rozrodczą wydzielając feromony stymulujące samce do aktywności rozrodczej. Ponieważ dookoła jest pełno węży samica może zostać otoczona przez wijący się kłąb zalotników. Pewne samce mają przewagę nad rywalami, gdyż także wydzielają feromony. Pozostałe samce są przez to wprowadzane w błąd i tracą orientację kto właściwie jest ich partnerem, a dzięki temu "oszuści" odnoszą większe sukcesy rozrodcze. Okres godowy trwa do maja. W lipcu i sierpniu samica rodzi 14-40 młodych (a czasem nawet 80) długości 18 cm. Młode dojrzewają w drugim roku życia przy długości ciała około 74 cm. Mniejsze podgatunki dojrzewają w pierwszym roku życia przy 40 cm.

Wymagają średniej wielkości terrarium, z dużym basenem. Część lądową pokrywamy torfem, torfem z piaskiem lub ziemią ogrodową. Wystrój terrarium tworzymy z kamieni, korzeni, kory lub mchu, tworząc w ten sposób kryjówki dla węży. Utrzymujemy temperaturę 20-28°C w ciągu dnia, a w nocy może nieznacznie spadać. Terrarium spryskujemy wodą, jednakże musimy w terrarium zapewnić dobrą wyminę powietrza, gdyż zbyt wysoka wilgotność przy nieodpowiedniej wentylacji może doprowadzić do grzybiczych lub bakteryjnych schorzeń skóry, które są trudne w leczeniu. Ażeby doprowadzić do zachowań godowych wskazane jest zimowanie w temperaturze 5-8°C przez 4-8 tygodni (z własnego doświadczenia wiem, że nie jest to w 100% niezbędne, gdyż bez zimowania też dochodzi do godów). Najczęściej samica po linieniu wydziela substancje pobudzające samca do zachowań rozrodczych zakończonych kopulacją.

W naturze zjadają żaby (także kijanki) i inne płazy, ryby, ślimaki bezskorupowe, rosówki a nawet oseski mysie. W hodowli stosujemy ich naturalne pokarmy (nie wolno jednak w tym celu odławiać krajowych, chronionych gatunków zwierząt), ale także możemy nauczyć je jeść kawałki ryb. Pokarm w postaci fragmentów ryb powinien być przed podaniem ogrzany w temperaturze 80°C przez 5 minut lub wzbogacony o mieszankę witaminowo-mineralną bogatą w witaminy z grupy B. Takie postępowanie z surowym mięsem ryb słodkowodnych spowodowane jest obecnością enzymu tiaminaza odpowiedzialnego za rozkładanie witaminy B1 w organizmie węża. Doprowadza to do niedoboru (hipo- a czasem nawet do awitaminozy) wit. B1 co wywołuje chorobę objawiającą się zaburzeniami orientacji i równowagi.

Pyton królewski (Python regius)

Pyton królewski (Python regius) – gatunek węża z rodziny dusicielowatych, jeden z mniejszych przedstawicieli podrodziny pytonów. Rozmiar Zazwyczaj 90-120cm , jednak zdarzają się osobniki dorastające do rozmiaru 180cm Przy dobrych warunkach życia dożywa 15-20 lat

wygląd: Posiada krępe i masywne ciało, o obłym zarysie, pokryte gładkimi łuskami. Stosunkowo niewielka głowa wyraźnie oddzielona od reszty ciała. Łuski na głowie są koloru ciemnobrązowego lub czarne. Ubarwienie ciała ciemnobrązowe lub czarne z żółtopiaskowymi lub złotobrązowymi plamami wzdłuż boków. Brzuch biały lub żółtawy z lub bez plamek. Ogon krótki i tępo zakończony. Oczy zazwyczaj ciemne mocno wystające. Pyton królewski to zwierzę o nocnym trybie życia. Terrarium: Tropikalne o układzie poziomym 100x60x60 cm . Terrarium nie musi być wysokie – pytony królewskie niechętnie się wspinają. Młodsze węże należy trzymać w mniejszych terrariach – zbyt duża przestrzeń stresuje je i utrudnia oswajanie. Wymaga temperatury w przedziale od 26 do 32° C (niedopuszczalne są duże wahania temperatury) W terrarium pytona królewskiego oświetlenie nie jest wymagane, jeśli posiadamy w miarę oświetlony pokój. Węże te nie przepadają za zbyt dużym nasileniem światła ze względu na ich nocną aktywność, dlatego nie należy stresować zwierzęcia w ten sposób. Jeśli jednak w pokoju, w którym stoi terrarium jest zawsze ciemno, warto zamontować jedną słabą żarówkę. Temperatura w terrarium powinna utrzymywać się na poziomie 28-29°C, pod promiennikiem ciepła do 32°C. W nocy natomiast nie powinna spadać o więcej niż 4-5°C, a pod o 2°C. Zbyt duże dobowe wahania temperatur nie mogą wystąpić, ponieważ grozi to śmiercią zwierzaka. Aby zachować odpowiednią temperaturę w terrarium można użyć kabla grzewczego, promiennika ciepła, żarówki emitującej promieniowanie podczerwone, itd. Zdecydowanie niepolecane są jednak skałki grzewcze, które często powodują poparzenia u zwierząt. Każdy rodzaj ogrzewania powinien być podłączony do termoregulatora, który zapewni odpowiednią temperaturę w terrarium. Wilgotność w terrarium powinna wynosić 60-75% .

wyposażenie terrarium: Ze względu na umiłowanie pytonów królewskich do wspinaczki, należy umieścić w terrarium solidny konar, po którym wąż będzie mógł się wspinać, i który nie zawali się pod jego ciężarem. Oprócz tego, obowiązkowo musi się tu znaleźć również przynajmniej jedna kryjówka dopasowana do rozmiaru węża. Jeśli jest możliwość, warto zrobić więcej kryjówek, wówczas wąż będzie miał możliwość wyboru gdzie się schować. W kryjówce można natomiast umieścić wilgotny mech lub torf włóknisty. Zalecany basen z wodą. Pokarm: Pyton królewski to drapieżnik jak wszystkie węże, młodym podajemy szczurze noworodki i myszy, dorosłym szczury. Łatwo przyzwyczajają się do zjadania martwego, mrożonego pokarmu.

Pyton tygrysi (Python molurus)

Posiada silne masywne ciało, głowa dobrze wyodrębniona od reszty ciała. Na górnej i dolnej wardze zauważamy szereg otworów, są to ujścia jamek termoreceptorowych. Dzięki tym termoreceptorom wyczuwają one różnice temperatury miedzy otoczeniem a ciałem ofiary i precyzyjnie ja odnajdują w całkowitej ciemności (podobne narządy jamki policzkowe posiadają grzechotniki), oraz pionowe źrenice. Podstawowy deseń to jasno lub ciemnobrązowe, nieregularne duże plamy oddzielone od siebie cienkimi, jasnożółtymi pręgami. Plamy są jaśniejsze w części centralnej, ciemniejsze zaś przy krawędziach. Łuski brzuszne są jasne, szaro-żółte; bez wzoru lub z delikatnym nakrapianiem. Poszczególne podgatunki różnią się intensywnością i jasnością tych plam tworzących podstawowe umaszczenie. Występujące w naszych terrariach osobniki są najczęściej mieszańcami podgatunków i dlatego można spotkać taka różnorodność wielkości i ubarwienia tych pytonów. Wielkość: W zależności od podgatunku osiąga przeważnie od 3,5 do 8 m długości. Python molurus molurus dorasta do 4 - 4,5 m, zaś Python molurus bivittatus do 6 m, Python molurus molurus "pimbura" jest najmniejszy i nie przekracza 3,5 metra długości. Ze względu na długoletni chów wsobny, szczególnie podgatunku ciemnoskórego nastąpiło m.in. zmniejszenie osiąganych rozmiarów. W chwili obecnej osobniki tego podgatunku często nie przekraczają 4 metrów długości. Długość życia: Do około 25 lat (maksymalnie 37). Oczywiście m.in. złe warunki środowiskowe, nieprawidłowe żywienie i przebyte choroby znacznie wpływają na skrócenie długości życia tego pytona w warunkach niewoli. Cechy szczególne: Samica opiekuje się złożonymi jajkami, owija się wokół nich i pozostaje tak aż do wylęgu młodych broniąc swych jajek. W splotach dzięki drżeniom mięśni jest w stanie podnieść o kilka stopni temperaturę ciała (podobnie robi Homo sapiens, gdy mu zimno doskwiera i drży z zimna). Gdy natomiast jest za ciepło poluźnia sploty.

Ciekawostki: Posiada kilka odmian barwnych. Znane są osobniki albinotyczne (amelanistyczne), "zielone", "labiryntowe", marmurkowe, "leopard" i wiele innych uzyskanych poprzez krzyżowanie osobników o określonych cechach umaszczenia. Żywienie: Wszelkie zwierzęta ciepłokrwiste w zależności od wielkości i kondycji węża podajemy mu myszy (młodym osobnikom), stopniowo przechodząc na szczury, chomiki, świnki morskie, króliki. Nie gardzą ptakami - "jednodniówkami" kurcząt, gołębiami, kurami (ten rodzaj pokarmu jest bardziej uwodniony, więc odchody po takiej diecie są bardziej płynne i trudniejsze do eliminacji z terrarium poza tym ptaki często są bezobjawowymi przenosicielami salmonellozy, która u węza może wywołać objawowe zakażenie). Młode karmimy raz w tygodniu, dorosłe osobniki raz na dwa tygodnie lub raz w miesiącu. Węże te są skłonne do otyłości, co wpływa znacząco na wydolność płciowa i jakość i ilość potomstwa. Niektóre osobniki po obfitym posiłku potrafią pościć nawet kilka miesięcy (moja samica potrafiła sobie odmówić posiłku przez 13 miesięcy potem zjadła 3 kury i dwa króliki w ciągu trzech tygodni i znowu pościła przez 8 miesięcy), należy obserwować czy przyczyną braku apetytu nie jest pogorszenie stanu zdrowia węża (objawami może być wychudzenie, wymiotowanie, ospałość i wiele innych)

Terrarium: Jest to duży wąż, więc wymaga odpowiednio dużego pomieszczenia. Terrarium typu tropikalnego powinno być wyposażone w basen o wielkości takiej, by cały wąż mógł się w nim zanurzyć. Woda musi być czysta, bo basen służyć będzie wężowi także jako wodopój. W basenie też często pytony oddają nieczystości, a uwzględniając wielkość węża i temperaturę w terrarium musimy się ustrzec przed niemiłymi zapachami. Dlatego też basen powinien być zaopatrzony w odpływ ułatwiający szybką wymianę wody w razie jej zabrudzenia. Jako podłoża możemy użyć trocin, mieszaniny trocin z torfem, torfu z piaskiem lub zwykłych gazet lub papierowych ręczników. Należy uwzględnić łatwość wymiany i uzupełniania podłoża w przypadku zanieczyszczenia go odchodami. Konary lub gałęzie umieszczone do wspinania i zrzucania wylinki muszą uwzględniać wielkość i masę węża (4-metrowy osobnik ma masę 25 kg). Muszą być one stabilne, by wąż nie doznał uszkodzeń, gdy gałąź się złamie lub przewróci pod ciężarem węża. Ewentualne półki, na których węże będą przebywać także muszą uwzględniać dużą masę zwierzęcia. Kryjówek nie stosujemy, ale jeśli ktoś chce i ma na to miejsce w terrarium umieścić możemy np. przewrócony plastikowy pojemnik na śmieci (do nabycia w marketach budowlanych) lub wydrążony pień. Długość terrarium (bez długości i szerokości basenu) to minimum połowa długości węża, a szerokość 1/3 długości węża. Terrarium nie musi być wysokie, bo węże te mało się wspinają. Im większe terrarium tym lepiej dla węża. Oświetlenie: Cykl 12 godzinny, światło nie może być zbyt intensywne ze względu na nocny tryb życia tego węża. Podczas stymulacji węzy do rozpoczęcia godów skracamy odpowiedni czas oświetlenia terrarium (patrz zimowanie). Temperatura: W dzień 26-30°C, pod promiennikiem może dochodzić do 35°C, nocą spadek do około 22-24°C. Wąż musi mieć swobodny dostęp do miejsc o różnej temperaturze. Zazwyczaj promiennik umieszczamy w przeciwnym rogu terrarium, co basen. Promienniki i maty grzewcze zabezpieczamy przed poparzeniem się o nie węży.

Wilgotność: Powinna się utrzymywać na poziomie około 65-80%. Zraszamy codziennie terrarium letnią, świeżą wodą. Także duża powierzchnia basenu, gdzie woda ogrzewana jest do temperatury 24-26°C (np. grzałka akwarystyczną o odpowiedniej mocy lub matą grzewczą umieszczoną pod nim) ułatwia utrzymanie odpowiedniej wilgotności w pomieszczeniu hodowlanym. Aktywność: Budzi się do życia o zmierzchu i w nocy, ale za dnia gdy w terrarium nie jest zbyt jasno chętnie pełza i poszukuje pokarmu lub siedzi długie godziny w basenie. Rozmnażanie: Osiągają dojrzałość płciową przy długości ciała 2,5 m(samce) i 3metrów (samice), tzn. w 3 - 4 roku życia. W naturze gody odbywają się od listopada do marca w zależności od obszaru występowania. W terrarium okres ten przypada na koniec listopada początek stycznia. Aby zachęcić węże do podjęcia aktywności płciowej skracamy dzień do 8 godzin i obniżamy nieco temperaturę do poziomu 24°C. Wilgotność może spaść do 65%. Osobniki rozdzielamy według płci, a po około dwu - trzech dniach od przywrócenia pierwotnych parametrów w terrarium łączymy samice z samcem (samcami) w jego terrarium. Kopulacja odbywa się zazwyczaj nocą i trwa kilka godzin, może się powtarzać kilkakrotnie w przeciągu paru dni. Po tym czasie samica zjada swoją ostatnią ofiarę. Przez okres "ciąży" trwający około dwa miesiące samica nie pobiera pokarmu, głównie się wygrzewa pod promiennikiem lub przebywa w basenie. Wieczorem po około dwu miesiącach od kopulacji samica składa jajka w splotach swego ciała. Ich ilość jest uzależniona od kondycji i wielkości samicy i sięga nawet 80 sztuk. Jeśli jest nie niepokojona, a warunki w terrarium sprzyjają inkubacji jaj samica opiekuje się nimi do wylęgu (patrz cechy szczególne). Jeżeli samica jest niepokojona lub warunki panujące w terrarium są nieodpowiednie, by sama mogła je wyinkubować, to schodzi ona ze zniesionych jaj. Przenosimy wtedy jajka delikatnie (najczęściej cały pakiet, bo są one pozlepiane) do inkubatora gdzie panuje temperatura 29-31°C i wilgotność 90%. Niektórzy hodowcy stosują inkubacje bez podłoża umieszczając jajka w nylonowej siatce swobodnie przewieszonej nad taflą wody (trzeba dobrze zabezpieczyć jajka by nie wpadły do wody) lub pewnego rodzaju ruszcie. Inni inkubują jajka używając wermikulitu, mchu torfowca, torfu z piaskiem. Inkubacja w takich warunkach trwa około dwóch miesięcy. Młode wężyki wylęgają się z jaj w ciągu dwóch - trzech dni, jeżeli z jakiegoś jajka nie wylągł się młody to należy jajko delikatnie rozciąć, bo być może młody pyton nie ma siły przebić skorupki jajka lub zamarł w późnej fazie rozwoju. Młode pytoniki mają zazwyczaj 50-60 cm. Po tygodniu, dwóch zrzucają pierwsza wylinkę i zaczynają przyjmować pierwszy pokarm małe myszki. Na początku nieco kąśliwe szybko oswajają się do kontaktu z człowiekiem. Rozpoznawanie płci Samiec jest mniejszy, posiada zdecydowanie większe pazury odbytowe (długości nawet 1,5 cm).

Okres godowy pytona tygrysiego ciemnoskórego przypa- da na wiosnę. Składa od 15 do nawet 100 jaj. Samica owija się wokół nich, poprzez rytmiczne skurcze mięśni podno-si temperaturę ciała do 28-30 st. C i... zamienia się w żywy inkubator. Młode wykluwają się po dwóch miesiącach. Na początku mierzą 50 cm długości. Pełne rozmiary osiągają zależnie od częstotliwości posiłków. Zimowanie: Nie stosuje się typowego zimowania. Hodowcy i literatura sugeruje obniżenie temperatury w terrarium w okresie od września i października, listopada do poziomu 22-24°C. Skracamy także oświetlenie do 8 godzin na dobę, a wilgotność do poziomu 60-65%. Uwagi te tyczą się głównie gatunku nominalnego o najbardziej północnym zasięgu. Uwagi: Jest to piękny wąż, jednak dorastający do znacznych rozmiarów. Z 60 cm wężyka po 4 - 5 latach wyrasta 4 - 5 metrowy kolos o obwodzie ciała większym niż udo mężczyzny. Rodzi to pewne problemy. Po pierwsze tak duży wąż wymaga odpowiednio dużego terrarium, którego nie jesteśmy często zapewnić w domowych warunkach, po drugie tak duży wąż może stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia ludzkiego (w USA notuje się kilka razy w roku przypadki uduszenia, głównie dzieci przez pupila - z związku z tym w niektórych stanach jak i państwach zachodnich wprowadzono zakaz trzymania węży powyżej określonej długości (3 metrów) lub wprowadzona odpowiednie zezwolenia na posiadanie tego węża (jak i innych dużych węży). Po trzecie tak duży wąż musi dużo jeść, więc wymaga dużych pokarmów (kury, króliki) lub jednorazowego podania dużej ilości mniejszych zwierząt karmowych.

Podgatunki: Znane są trzy podgatunki pytona tygrysiego: Pyton tygrysi ciemnoskóry (Python molurus bivittatus) Żyje na Birmie, południu Chin, w Laosie, Malezji i Indonezji, a także na wyspach: Celebes, Jawa i Borneo. Nazwa polska: Pyton tygrysi ciemnoskóry, Pyton dwupręgi, Pyton birmański

Pyton cejloński (Python molurus "pimbura") Występuje tylko na Cejlonie (Sri Lanka). Według najnowszej systematyki podgatunek ten nie jest uznawany jako samodzielny. Traktowany jest jako cejlońska populacja Pytona jasnoskórego (P.m. molurus) Nazwa polska: Pyton cejloński

Wąż byczy

Wygląd: Duży wąż o silnej budowie ciała i stosunko krótkiej głowie. Wyodrębnia się kilka podgatunków o różnym zasięgu występowania oraz odmiennym ubarwieniu. Przeważnie jest żółtoszary z licznymi czerwonobrązowymi plamami na całym ciele. Plamy te niekiedy łączą się, a na ogonie tworzą ciemne pierścienie, silnie kontrastujące z jego żółto-pomarańczową barwą. Spotykane są także osobniki albinotyczne (jasne ubarwienie i czerwone oczy) oraz melanistyczne (czarne). Hodowcy tego gatunku na drodze selekcji i spontanicznych mutacji uzyskali szereg odmian barwnych różniących się zarówno kolorem jak i wzorem.

Środowisko i tryb życia: Zamieszkuje zróżnicowane środowiska, w zależności od terenu występowania i populacji. Najczęściej spotykany w suchych lasach iglastych (najczęściej na drzewach), ale nie stroni też od plantacji i upraw. Obfitość gryzoni może go zwabiać w pobliże siedzib ludzkich, gdzie jako kryjówka może mu służyć zdziczały ogród czy też rzadziej odwiedzana szopa. W górach występuje do 2750 m. n.p.m., był spotykany także na prerii. Aktywny w ciągu dnia, chociaż w okresach dużych upałów jest aktywny głównie rano i wieczorem. Niekiedy w okresach gorszej pogody wykorzystuje nory gryzoni, lub te wykopane przez siebie, w czym pomaga mu mocna budowa pyska. Długość życia: Jak większość dusicieli w dobrych warunkach hodowlanych przeżywają kilkanaście do dwudziestu paru lat. Terrarium: Węże bycze najlepiej pielęgnować pojedynczo, w parach lub „trójkątach” składających się z samca i dwóch samic. Łączenie ze sobą dwóch samców nie jest zalecane, ponieważ stresuje zwierzęta i może doprowadzić do walk. Z racji na stosunkowo duże rozmiary węże te wymagają dość obszernego pomieszczenia. Najlepiej nadają się dla nich rozległe terraria o wymiarach min. 120x50x50 cm z wnętrzem urządzonym tak, aby imitowało step lub dno suchego lasu. Dno pomieszczenia należy pokryć min. 5-, a jeszcze lepiej 10-centymetrowej grubości warstwą rozdrobnionej kory, drewna lub grubego piasku (można te składniki wymieszać ze sobą tak, aby tworzyły jednolitą masę). W terrarium trzeba umieścić kilka solidnych konarów do wspinania oraz konieczną dla dobrego samopoczucia zwierzęcia obszerną kryjówkę, np. w postaci groty. Grotę taką łatwo wykonać z kilku łupków kamiennych (do kupienia na składach budowlanych oraz w sklepach zoologicznych) - do ich spajania można użyć cementu, kleju silikonowego stosowanego np. w akwarystyce (do kupienia w dobrych sklepach z rybkami), a nawet zwykłego kleju uniwersalnego, pod warunkiem jednak, iż będzie on bezwonny i nietoksyczny dla zwierząt. Schronienie powinno być na tyle duże, aby wąż bez problemu się w nim mieścił. Poza nim w terrarium należy również umieścić niewielki basen o wymiarach ok. 30x30 cm i głębokości ok. 10 cm. Wyposażenie techniczne pomieszczenia dla węża powinno stanowić oświetlenie w postaci specjalnej żarówki dla gadów. Jej moc należy dobrać w taki sposób, aby temperatura w dzień wynosiła w granicach 24-27oC. W nocy powinna spadać do 19-24oC. Aby to osiągnąć można dodatkowo umieścić w terrarium źródło ciepła w postaci skałki grzejnej lub maty grzewczej ulokowanej w podłożu, choć najczęściej nie jest to konieczne. Wilgotność powietrza w terrarium powinna być utrzymywana na poziomie 50-60%. Jest to wąż o bardzo małej aktywności, jeżeli jednak zgłodnieje to raczej o zmierzchu i w nocy próbuje poszukiwać potencjalnych ofiar.

Rozmnażanie: Dojrzała samica składa przeważnie kilkanaście jaj (od 4 do 25) zazwyczaj w norach lub do wypróchniałych pni, pod sterty korzeni. Młode lęgną się po upływie 2-3 miesięcy. Przy sprzyjających warunkach klimatycznych i zasobności pokarmu jaja mogą być składane nawet do trzech razy w ciągu roku. Pokarm: Najczęściej poluje na różne gryzonie, jednakże nie gardzi też żabami, jaszczurkami, mniejszymi wężami a nawet ptakami (głównie pisklęta). Młode polują przeważnie na niewielkie jaszczurki oraz oseski gryzoni. Ofiary dusi w splotach ciała a następnie połyka. Występowanie: Spotykany od południowej Kanady poprzez Stany Zjednoczone aż do północnego Meksyku.

Ciekawostka: Ze względu na mocną budowę ciała, wielkość oraz ubarwienie (ciemniejsze pasy i plamy na jasnym tle) bywa prześladowany przez miejscową ludność, która myli go z grzechotnikami. Wrażenie to wzmaga nie tylko agresywna S-owata postawa w ale także buczące dźwięki jaki wydaje podrażniony wąż byczy, co może trochę przypominać szelest grzechotki. Podniecone osobniki mogą także uderzać ogonem w podłoże, powodując donośny szelest.

Wąż amurski (Elaphe schrencki Strauch)

Wąż amurski (Elaphe schrencki Strauch) jest gatunkiem pochodzącym z Azjatyckiej części Rosji, północne tereny Chin i Korei . Spotykany jest głównie na wilgotnych terenach przy brzegach rzek czy bagnach , łąkach , leśnych polanach , zamieszkuje tereny stepowe , często spotykany w sadach i zagrodach ludzkich , gdzie poluje na gryzonie.

Osiąga maksymalnie do 180 cm długości, choć najczęściej długość dorosłego osobnika nie przekracza 150 cm. Ma stosunkowo krępą budowę ciała. Ubarwienie czarne w białawe poprzeczne wzory. Podgatunek anomala ma brązowo-żółte ubarwienie (brak czarnego barwnika). Wąż niejadowity. Stosunkowo łatwy w hodowli. Wymaga terrarium takiego jak do gatunków nadrzewnych. Wielkość terrarium i oświetlenie: Najmniejsze dozwolone rozmiary terrarium dla pojedynczego osobnika to 100/50/70 cm przy układzie dł/szer/wys. Są to wymiary minimalne, dlatego należy postarać się o większe terrarium, jeśli mamy taką możliwość, aby wąż miał jak najwięcej swobody. Jeśli zechcielibyśmy w zbiorniku umieścić więcej osobników, terrarium powinno być odpowiednio większych rozmiarów. Temperatura odpowiednia dla tego gatunku to 20-25°C w ciągu dnia. Pod promiennikiem może dochodzić nawet do 30°C, lecz nie więcej, gdyż nie toleruje on wyższych temperatur. W nocy zaś temperatura powinna spadać do około 20°C. Wąż ten aktywny jest głównie w dzień, potrzebuje więc oświetlenia w cyklu 12-godzinnym. Wilgotność przez całą dobę powinna wynosić około 60% Wyposażenie terrarium: Niezbędny w terrarium węża amurskiego jest basen o takim rozmiarze, by cały wąż mógł się w nim zmieścić. Jest to ważny element, gdyż gatunek ten bardzo dużo czasu przebywa w wodzie. W terrarium nie może również zabraknąć konarów i gałęzi umożliwiających wężowi wspinanie się. Należy zapewnić mu także odpowiednio grubą warstwę podłoża by mógł się w nim swobodnie zagrzebywać. Najlepszy w tym przypadku będzie torf lub piasek.

Pożywienie: Odżywia się głównie gryzoniami i ptakami, niektóre osobniki zjadają też jaja ptaków. Rozmnażanie: Gody odbywają się zwykle wiosną. Samica składa 6-14 jaj, z których po 40-60 dniach wykluwają się młode o długości 30-35 cm. Żywią się one noworodkami gryzoni i pisklętami.