Wąż pończosznik

Jest to niewielki smukły wąż, dorastający w zależności od podgatunku do 45-125 cm. Samce są nieco mniejsze i cieńsze niż samice. Głowa najczęściej jest czarna i niewyraźnie oddzielona od tułowia. Oczy są wielkie i mają okrągłą źrenice. Ciało pokrywają łuski z guzkiem (szczególnie w okolicy grzbietu). Posiadają pojedynczą tarczkę odbytową (analną). Barwa ciała jest bardzo zmienna zależy od podgatunku i może być: czarna, zielonkawo-brązowa, oliwkowa, żółta. U wszystkich podgatunków występują trzy jasne pasy biegnące od głowy do ogona, barwy żółtej, białej lub czerwonej. Wzdłuż boków mogą się również pojawiać różnej wielkości plamki barwy białej, czerwonej lub niebieskiej. Brzuch pokryty jest zielonkawymi lub żółtymi łuskami. Ogon jest długi i smukły.

Żyje w wilgotnych miejscach nad brzegami rzek, mokradłach, bagnach oraz wilgotnych lasach . Aktywny jest głównie w dzień, w okresie od marca do listopada. W listopadzie pończoszniki zbierają się w wielkich gromadach (kilkaset do kilku tys. osobników) w jednym miejscu i zimują, najczęściej są to jakieś szczeliny lub groty. Ze snu budzą się w marcu i zaczynają gody. Samce wyłaniają się pierwsze i czekają przy wyjściu na samice, które sygnalizują swoją gotowość rozrodczą wydzielając feromony stymulujące samce do aktywności rozrodczej. Ponieważ dookoła jest pełno węży samica może zostać otoczona przez wijący się kłąb zalotników. Pewne samce mają przewagę nad rywalami, gdyż także wydzielają feromony. Pozostałe samce są przez to wprowadzane w błąd i tracą orientację kto właściwie jest ich partnerem, a dzięki temu "oszuści" odnoszą większe sukcesy rozrodcze. Okres godowy trwa do maja. W lipcu i sierpniu samica rodzi 14-40 młodych (a czasem nawet 80) długości 18 cm. Młode dojrzewają w drugim roku życia przy długości ciała około 74 cm. Mniejsze podgatunki dojrzewają w pierwszym roku życia przy 40 cm.

Wymagają średniej wielkości terrarium, z dużym basenem. Część lądową pokrywamy torfem, torfem z piaskiem lub ziemią ogrodową. Wystrój terrarium tworzymy z kamieni, korzeni, kory lub mchu, tworząc w ten sposób kryjówki dla węży. Utrzymujemy temperaturę 20-28°C w ciągu dnia, a w nocy może nieznacznie spadać. Terrarium spryskujemy wodą, jednakże musimy w terrarium zapewnić dobrą wyminę powietrza, gdyż zbyt wysoka wilgotność przy nieodpowiedniej wentylacji może doprowadzić do grzybiczych lub bakteryjnych schorzeń skóry, które są trudne w leczeniu. Ażeby doprowadzić do zachowań godowych wskazane jest zimowanie w temperaturze 5-8°C przez 4-8 tygodni (z własnego doświadczenia wiem, że nie jest to w 100% niezbędne, gdyż bez zimowania też dochodzi do godów). Najczęściej samica po linieniu wydziela substancje pobudzające samca do zachowań rozrodczych zakończonych kopulacją.

W naturze zjadają żaby (także kijanki) i inne płazy, ryby, ślimaki bezskorupowe, rosówki a nawet oseski mysie. W hodowli stosujemy ich naturalne pokarmy (nie wolno jednak w tym celu odławiać krajowych, chronionych gatunków zwierząt), ale także możemy nauczyć je jeść kawałki ryb. Pokarm w postaci fragmentów ryb powinien być przed podaniem ogrzany w temperaturze 80°C przez 5 minut lub wzbogacony o mieszankę witaminowo-mineralną bogatą w witaminy z grupy B. Takie postępowanie z surowym mięsem ryb słodkowodnych spowodowane jest obecnością enzymu tiaminaza odpowiedzialnego za rozkładanie witaminy B1 w organizmie węża. Doprowadza to do niedoboru (hipo- a czasem nawet do awitaminozy) wit. B1 co wywołuje chorobę objawiającą się zaburzeniami orientacji i równowagi.